துத்தநாக குளோரைடு

துத்தநாக குளோரைடு
பெயர்கள்
	ஐயூபிஏசி பெயர் துத்தநாக குளோரைடு
	வேறு பெயர்கள் துத்தநாக(II)குளோரைடு; துத்தநாக டைகுளோரைடு;
இனங்காட்டிகள்
சிஏஎசு எண்	7646-85-7
ATC code	B05XA12
ChEBI	CHEBI:49976
ChEMBL	ChEMBL1200679
ChemSpider	5525
EC number	231-592-0
	InChI InChI=1S/2ClH.Zn/h21H;/q;;+2/p-2 ; Key: JIAARYAFYJHUJI-UHFFFAOYSA-L ; InChI=1/2ClH.Zn/h21H;/q;;+2/p-2; Key: JIAARYAFYJHUJI-NUQVWONBAB;
யேமல் -3D படிமங்கள்	Image
பப்கெம்	3007855
வே.ந.வி.ப எண்	ZH1400000
	SMILES Cl[Zn]Cl;
UNII	86Q357L16B
UN number	2331
பண்புகள்
மூலக்கூறு வாய்பாடு	ZnCl2
வாய்ப்பாட்டு எடை	136.315 g/mol
தோற்றம்	white crystalline solid ; நீர் உறிஞ்சும் திறன் and very deliquescent
மணம்	odorless
அடர்த்தி	2.907 g/cm3
உருகுநிலை	292 °C (558 °F; 565 K)
கொதிநிலை	756 °C (1,393 °F; 1,029 K)
நீரில் கரைதிறன்	4320 g/L (25 °C)
கரைதிறன்	soluble in எத்தனால், கிளிசரால் and அசிட்டோன்
மதுசாரம்-இல் கரைதிறன்	4300 g/L
கட்டமைப்பு
ஒருங்கிணைவு; வடிவியல்	நான்முக முக்கோணகம், linear in the gas phase
தீங்குகள்
பொருள் பாதுகாப்பு குறிப்பு தாள்	External MSDS
ஈயூ வகைப்பாடு	Harmful (Xn); Corrosive (C); Dangerous for the environment (N)
R-சொற்றொடர்கள்	R22, R34, R50/53
S-சொற்றொடர்கள்	(S1/2), S26, S36/37/39, S45, S60, S61
	Lethal dose or concentration (LD, LC):
LD50 (Median dose)	350 mg/kg, rat (oral)
தொடர்புடைய சேர்மங்கள்
ஏனைய எதிர் மின்னயனிகள்	துத்தநாக புளோரைட்டு; துத்தநாக புரோமைடு; துத்தநாக அயோடைடு
ஏனைய நேர் மின்அயனிகள்	காட்மியம் குளோரைடு; Mercury(II) chloride
	மாறுதலாக ஏதும் சொல்லவில்லை என்றால் கொடுக்கப்பட்ட தரவுகள் யாவும்; பொருள்கள் அவைகளின் இயல்பான வெப்ப அழுத்த நிலையில் (25°C, 100kPa) இருக்கும். verify (இது ?) வார்ப்புரு மேற்கோள்கள்

துத்தநாக குளோரைடு (Zinc Chloride) என்பது ZnCl₂ என்ற மூலக்கூறு வாய்பாடு கொண்ட ஒரு வேதியியல் சேர்மமாகும். ஒன்பது விதமான படிக வடிவங்களில் காணப்படும் இவ்வுப்பு நிறமற்றதாகவோ வெள்ளை நிறத்திலோ இருக்கிறது. எளிதில் நீரில் கரையக்கூடிய துத்தநாக குளோரைடு தானே நீர்த்துப் போகக்கூடியதாகவும் நீரை உறிஞ்சும் தன்மையும் கொண்டுள்ளது. எனவே இதனுடைய உப்பு மாதிரிகள் சுற்றுச் சூழல் காற்றின் ஈரப்பதத்தில் இருந்தும் பாதுகாப்பாக வைக்கப்படுகின்றன. துத்தநாக குளோரைடு நெசவு பதப்படுத்தும் தொழில், உலோகவியல் மற்றும் வேதிப்பொருட்களை உற்பத்தி செய்யும் வேதித் தொகுப்பு முதலியவற்றில் பரவலாக பயன்படுகிறது. மிக அரிதாக கிடைக்கும் Zn₅(OH)8CL₂ என்ற சைமன் கோலைட் என்ற தாதுப் பொருளில் துத்தநாக குளோரைடு பகுதிப்பொருளாகக் காணப்படுகிறது.

அமைப்பும் பண்புகளும்

நான்கு வேறுபட்ட பண்முக படிக வடிவங்களில் துத்தநாக குளோரைடு அறியப்படுகிறது. அவை α, β, γ, மற்றும் δ, என்பனவாகும். ஒவ்வொரு வகையிலும் Zn²⁺ அயனிகள் நான்கு முகங்களிலும் குளோரைடு அயனிகளுடன் இணைந்துள்ளன^[1].

கீழே உள்ள அட்டவணையில் a, b, c ஆகியன புறஅளவு மாறிலிகளையும். Z ஒவ்வொரு அலகு செல்லுக்கும் நிகரான கட்டமைப்பு அளவுருக்களையும் ρ என்பது கணக்கிடப்பட்ட கட்டமைப்பு உருவளவுகளின் அடர்த்தியையும் குறிக்கின்றன^[2]^[3]^[4] .

நீரற்ற தூய சாய்சதுரபடிக வடிவக் துத்தநாக குளோரைடு (δ) சுற்றுச்சூழல் ஈரப்பதத்தால் பாதிக்கப்பட்டு மற்ற படிக வடிவங்களுக்கு வேகமாக மாறிவிடுகிறது. உறிஞ்சப்பட்ட நீரில் உள்ள OH அயனிகள் இந்த மாற்றத்தை நிகழ்த்துகின்றன என்று விளக்கமளிப்பது சாத்தியமாகிறது^[1] உருகிய துத்தநாக குளோரைடு விரைவாக குளிர்ச்சியடைந்து படிக வடிவமில்லாத திடமான கண்ணாடியைக் கொடுக்கிறது. இத்திறன் உருகும் திரவத்தில் உள்ள படிக அமைப்பால் நிகழ்கிறது ^[5].

நீரற்ற உப்பின் சகப்பிணைப்புத் தன்மையை அதனுடைய குறைவான 275⁰ செல்சியஸ்^[6] உருகுநிலை சுட்டிக்காட்டுகிறது. ஈதர் கரைப்பானில் இதனுடைய அதிக கரைதிறன் சக இணைப்பிற்கான கூடுதலான ஆதாரமாகிறது. ஈத்தரில் துத்தநாக குளோரைடு கரையும் போது ZnCl₂L₂ என்ற மூலக்கூறு வாய்பாடு கொண்ட கூட்டு விளைபொருளாக உருவாகிறது. இங்கு L என்பது ஈந்தணைவியான O(C₂H₅)₂. ஐ குறிக்கிறது.

வாயு நிலையில் துத்தநாக குளோரைடு மூலக்கூறுகள் பிணைப்பின் நீளம் 205 pm ^[7] கொண்ட நேர் கோடு வடிவமைப்பில் உள்ளன. உருகிய ZnCl2 அதன் உருகுநிலையில் உயர் பாகுநிலையிலும் ஒப்பீட்டளவில் குறைந்த மின் கடத்தியாக வெப்பநிலையை^[7]^[8] குறிப்பிடும்படியாக அதிகரிக்கிறது. உருகலில் ப்ல்பகுதி அமைப்பு முறை^[9] காணப்படுகிறது என ராமன் சிதறல் ஆய்வும் நான்முகத் தொகுப்பு வடிவமைப்பு முறை காணப்படுவதாக நியூத்திரன் சிதறல் ஆய்வும் ^[10] சுட்டிக்காட்டுகின்றன.

நீரேறிகள்

துத்தநாக குளோரைடின் ZnCl2(H2O)n ஐந்து நீரேறிகள் கண்டறியப்பட்டுள்ளன. இங்கு n = 1,1.5,2.5,3 மற்றும் 4 ஆகும் ^[11]. நான்முக வடிவமைப்பு நீரேறி ZnCl₂(H₂O)₄ துத்தநாக குளோரைடு கரைசலில் இருந்து கெட்டியாகிவிடுகிறது ^[11].

தயாரிப்பும் தூய்மையாக்கலும்

துத்தநாகம் மற்றும் ஐதரசன் குளோரைடு வினை புரிவதால் நீரற்ற துத்தநாக குளோரைடு கிடைக்கிறது. இதைப்போலவே நீரேறிகளையும் நீர்த்த கரைசல்களையும் துத்தநாக உலோகத்துடன் ஐதரோகுளோரிக் காடி சேர்த்து தயாரித்துக் கொள்ளலாம்.

Zn(s) + 2 HCl → ZnCl₂ + H_2(g)

துத்தநாக ஆக்சைடு மற்றும் துத்தநாக சல்பைடு சேர்மங்கள் ஐதரோகுளோரிக் காடியுடன் வினை புரிவதாலும் துத்தநாக குளோரைடு பெறலாம்.

ZnS(s) + 2 HCl(aq) → ZnCl₂(aq) + H₂S(g)

வடிவம்	சமச்சீர்	பியர்சன் குறியீடு	தொகுதி	எண்	a (nm)	b (nm)	c (nm)	Z	ρ (g/cm³)
α	நாற்கோணகம்	tI12	I42d	122	0.5398	0.5398	0.64223	4	3.00
β	நாற்கோணகம்	tP6	P4₂/nmc	137	0.3696	0.3696	1.071	2	3.09
γ	ஒற்றைச் சரிவு	mP36	P2₁c	14	0.654	1.131	1.23328	12	2.98
δ	சாய்சதுரம்	oP12	Pna2₁	33	0.6125	0.6443	0.7693	4	2.98

மற்ற தனிமங்களைப் போலல்லாமல் துத்தநாகம் 2+ என்ற ஒரே ஆக்சிசனேற்ற நிலையில் இருப்பதால் குளோரைடை தூய்மைப்படுத்துவது எளிமையகிறது.துத்தநாக குளோரைடு வணிக மாதிரிகள் பொதுவாக தண்ணீர் மற்றும் நீராற் பகுத்தலில் விளையும் அசுத்தப் பொருட்களைக் கொண்டிருக்கின்றன. இத்தகைய மாதிரிகள் ஈரொட்சேனை மறு படிக்மாக்குதல் மூலம் சுத்திகரிக்கலாம். நீரற்ற மாதிரிகளை ஐதரசன் குளோரைடு வளிமக் கற்றையில் பதங்கமாதலுக்கு உட்படுத்தி பின்னர் இதை 400 °C அளவுக்கு உலர் [[நைதரசன் வளிமம| நைதரசன் வளிமக் கற்றையில் சூடாக்கப்படுகிறது. இறுதியாக துத்தநாக குளோரைடை தையோனில் குளோரைடுடன்^[12] சேர்த்து சூடாக்குவதன் மூலம் தூய்மைப்படுத்தப்படுகிறது.

மேற்கோள்கள்

↑ ^1.0 ^1.1 Wells, A. F. (1984). Structural Inorganic Chemistry. Oxford: Clarendon Press. ISBN 0-19-855370-6.
↑ Oswald, H. R.; Jaggi, H. (1960). "Zur Struktur der wasserfreien Zinkhalogenide I. Die wasserfreien Zinkchloride". Helvetica Chimica Acta 43 (1): 72–77. doi:10.1002/hlca.19600430109.
↑ Brynestad, J.; Yakel, H. L. (1978). "Preparation and Structure of Anhydrous Zinc Chloride". Inorganic Chemistry 17 (5): 1376–1377. doi:10.1021/ic50183a059.
↑ Brehler, B. (1961). "Kristallstrukturuntersuchungen an ZnCl₂". Zeitschrift für Kristallographie 115 (5-6): 373–402. doi:10.1524/zkri.1961.115.5-6.373.
↑ Mackenzie, J. D.; Murphy, W. K. (1960). "Structure of Glass-Forming Halides. II. Liquid Zinc Chloride". The Journal of Chemical Physics 33 (2): 366–369. doi:10.1063/1.1731151.
↑ Greenwood, Norman N.; Earnshaw, Alan (1997). Chemistry of the Elements (2nd ed.). Butterworth-Heinemann. ISBN 0080379419.
↑ ^7.0 ^7.1 Prince, R. H. (1994). King, R. B. (ed.). Encyclopedia of Inorganic Chemistry. John Wiley & Sons. ISBN 0-471-93620-0.
↑ Ray, H. S. (2006). Introduction to Melts: Molten Salts, Slags and Glasses. Allied Publishers. ISBN 81-7764-875-6.
↑ Danek, V. (2006). Physico-Chemical Analysis of Molten Electrolytes. Elsevier. ISBN 0-444-52116-X.
↑ Price, D. L.; Saboungi, M.-L.; Susman, S.; Volin, K. J.; Wright, A. C. (1991). "Neutron Scattering Function of Vitreous and Molten Zinc Chloride". Journal of Physics: Condensed Matter 3 (49): 9835–9842. doi:10.1088/0953-8984/3/49/001.
↑ ^11.0 ^11.1 Holleman, A. F.; Wiberg, E. (2001). Inorganic Chemistry. San Diego: Academic Press. ISBN 0-12-352651-5.{{cite book}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link)
↑ Pray, A. P. (1990). Inorganic Syntheses. Vol. 28. New York: J. Wiley & Sons. pp. 321–322. ISBN 0-471-52619-3. Describes the formation of anhydrous LiCl, CuCl₂, ZnCl₂, CdCl₂, ThCl₄, CrCl₃, FeCl₃, CoCl₂, and NiCl₂ from the corresponding hydrates.

பா உ தொ குளோரைடுகள்
HCl																	He
LiCl	BeCl₂											BCl₃ B₂Cl₄	CCl₄	NCl₃ ClN₃	Cl₂O ClO₂ Cl₂O₇	ClF ClF₃ ClF₅	Ne
NaCl	MgCl₂											AlCl AlCl₃	SiCl₄	P₂Cl₄ PCl₃ PCl₅	S₂Cl₂ SCl₂ SCl₄	Cl₂	Ar
KCl	CaCl CaCl₂	ScCl₃	TiCl₂ TiCl₃ TiCl₄	VCl₂ VCl₃ VCl₄ VCl₅	CrCl₂ CrCl₃ CrCl₄	MnCl₂	FeCl₂ FeCl₃	CoCl₂ CoCl₃	NiCl₂	CuCl CuCl₂	ZnCl₂	GaCl₂ GaCl₃	GeCl₂ GeCl₄	AsCl₃ AsCl₅	Se₂Cl₂ SeCl₄	BrCl	KrCl
RbCl	SrCl₂	YCl₃	ZrCl₃ ZrCl₄	NbCl₄ NbCl₅	MoCl₂ MoCl₃ MoCl₄ MoCl₅ MoCl₆	TcCl₄	RuCl₃	RhCl₃	PdCl₂	AgCl	CdCl₂	InCl InCl₂ InCl₃	SnCl₂ SnCl₄	SbCl₃ SbCl₅	Te₃Cl₂ TeCl₄	ICl ICl₃	XeCl XeCl₂
CsCl	BaCl₂		HfCl₄	TaCl₅	WCl₂ WCl₃ WCl₄ WCl₅ WCl₆	Re₃Cl₉ ReCl₄ ReCl₅ ReCl₆	OsCl₄	IrCl₂ IrCl₃ IrCl₄	PtCl₂ PtCl₄	AuCl AuCl₃	Hg₂Cl₂, HgCl₂	TlCl	PbCl₂, PbCl₄	BiCl₃	PoCl₂, PoCl₄	AtCl	RnCl₂
FrCl	RaCl₂		Rf	Db	Sg	Bh	Hs	Mt	Ds	Rg	Cn	Nh	Fl	Mc	Lv	Ts	Og
		↓
		LaCl₃	CeCl₃	PrCl₃	NdCl₂, NdCl₃	PmCl₃	SmCl₂, SmCl₃	EuCl₂, EuCl₃	GdCl₃	TbCl₃	DyCl₂, DyCl₃	HoCl₃	ErCl₃	TmCl₂ TmCl₃	YbCl₂ YbCl₃	LuCl₃
		AcCl₃	ThCl₄	PaCl₅	UCl₃ UCl₄ UCl₅ UCl₆	NpCl₄	PuCl₃	AmCl₂ AmCl₃	CmCl₃	BkCl₃	CfCl₃	EsCl₃	Fm	Md	No	LrCl₃

[Wells-1] 1.0 ^1.1 Wells, A. F. (1984). Structural Inorganic Chemistry. Oxford: Clarendon Press. ISBN 0-19-855370-6.

[2] Oswald, H. R.; Jaggi, H. (1960). "Zur Struktur der wasserfreien Zinkhalogenide I. Die wasserfreien Zinkchloride". Helvetica Chimica Acta 43 (1): 72–77. doi:10.1002/hlca.19600430109.

[3] Brynestad, J.; Yakel, H. L. (1978). "Preparation and Structure of Anhydrous Zinc Chloride". Inorganic Chemistry 17 (5): 1376–1377. doi:10.1021/ic50183a059.

[4] Brehler, B. (1961). "Kristallstrukturuntersuchungen an ZnCl₂". Zeitschrift für Kristallographie 115 (5-6): 373–402. doi:10.1524/zkri.1961.115.5-6.373.

[5] Mackenzie, J. D.; Murphy, W. K. (1960). "Structure of Glass-Forming Halides. II. Liquid Zinc Chloride". The Journal of Chemical Physics 33 (2): 366–369. doi:10.1063/1.1731151.

[Greenwood-6] Greenwood, Norman N.; Earnshaw, Alan (1997). Chemistry of the Elements (2nd ed.). Butterworth-Heinemann. ISBN 0080379419.

[prince-7] 7.0 ^7.1 Prince, R. H. (1994). King, R. B. (ed.). Encyclopedia of Inorganic Chemistry. John Wiley & Sons. ISBN 0-471-93620-0.

[8] Ray, H. S. (2006). Introduction to Melts: Molten Salts, Slags and Glasses. Allied Publishers. ISBN 81-7764-875-6.

[9] Danek, V. (2006). Physico-Chemical Analysis of Molten Electrolytes. Elsevier. ISBN 0-444-52116-X.

[10] Price, D. L.; Saboungi, M.-L.; Susman, S.; Volin, K. J.; Wright, A. C. (1991). "Neutron Scattering Function of Vitreous and Molten Zinc Chloride". Journal of Physics: Condensed Matter 3 (49): 9835–9842. doi:10.1088/0953-8984/3/49/001.

[Holleman-11] 11.0 ^11.1 Holleman, A. F.; Wiberg, E. (2001). Inorganic Chemistry. San Diego: Academic Press. ISBN 0-12-352651-5.{{cite book}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link)

[12] Pray, A. P. (1990). Inorganic Syntheses. Vol. 28. New York: J. Wiley & Sons. pp. 321–322. ISBN 0-471-52619-3. Describes the formation of anhydrous LiCl, CuCl₂, ZnCl₂, CdCl₂, ThCl₄, CrCl₃, FeCl₃, CoCl₂, and NiCl₂ from the corresponding hydrates.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]