மக்பெத்

மக்பத்தின் அமெரிக்கத் தயாரிப்புக்கான சுமார் 1884 ஆம் ஆண்டைச் சேர்ந்த சுவர்ப்படம், தாமஸ் டபள்யூ. கீன் நடித்தது. மேல் புற இடதுபுறத்திலிருந்து இடஞ்சுழியாக: மக்பத்தும் பேங்க்வோவும், டங்கனின் கொலைக்கு சற்று பிறகு, மந்திரவாதிகளைச் சந்திக்கின்றனர், பேங்க்வோவின் ஆவி, மக்பத் மக்டஃபை எதிர்த்துப் போராடுகிறான்.

பொதுவாக மக்பெத் என அழைக்கப்படும் த ட்ரேஜடி ஆஃப் மக்பெத் என்பது வில்லியம் ஷேக்ஸ்பியரின் நாடகமாகும். அது மன்னரைக் கொலைச் செய்தல் மற்றும் அதன் விளைவு ஆகியவற்றைப் பற்றிய நாடகமாகும். இது ஷேக்ஸ்பியரின் சிறிய துன்பியல் படைப்பாகும். அது 1603 மற்றும் 1607 ஆம் ஆண்டுகளுக்கு இடைப்பட்ட காலத்தில் எழுதப்பட்டதென நம்பப்படுகிறது. சைமன் ஃபோர்மன் (Simon Forman) க்ளோப் தியேட்டரில் இது போன்ற நாடகத்தைப் பார்த்ததாகப் பதிவு செய்ததன் மூலம் இந்த நாடகம் நிகழ்த்தப்பட்டதற்கான பழைய சான்று 1611 ஆம் ஆண்டு ஏப்ரலில் கிடைக்கிறது. அது ஃபோலியோ ஆஃப் என்று 1623 ஆம் ஆண்டில் வெளியிடப்பட்டுள்ளது. இது ஒரு குறிப்பிட்ட நிகழ்ச்சிக்கான அழைப்புப் புத்தகத்திலிருந்து வந்திருக்கலாம்.

துன்பியலுக்கான ஷேக்ஸ்பியரின் ஆதாரங்கள், ஷேக்ஸ்பியர் மற்றும் அவரது சமகாலத்தவர்களிடையே பிரபலமான, இங்கிலாந்து, ஸ்காட்லாந்து மற்றும் அயர்லாந்தின் வரலாறுப் புத்தகமான ஹோலின்ஷெட்'ஸ் க்ரானிக்கில்ஸ் (1587) (Holinshed's Chronicles)என்னும் புத்தகத்தில் உள்ள, மக்பெத், மக்டஃப் மற்றும் டங்கன் ஆகியவற்றின் சான்றுகளாகும். அரங்கிற்குப் பின்புல உலகில், சிலர் இந்த நாடகம் சபிக்கப்பட்டது என்றும் அது பிரபலமாகாது எனவும், அல்லது அது ஸ்காட்லாந்து நாடகம் எனவும் நம்பினர்.

நூற்றாண்டுகளாக, இந்த நாடகம் மக்பெத் மற்றும் லேடி மக்பெத் கதாப்பாத்திரத்தில் நடிக்க மிகப் பெரிய நடிகர்களில் சிலரைக் கவர்ந்தது. இந்த நாடகம் திரைப்படமாகவும் தொலைக்காட்சி நிகழ்ச்சியாகவும், ஓப்பெராவாகவும், நாவல்களாகவும், நகைச்சுவைப் புத்தகங்களாகவும் இன்னும் பிற ஊடக வடிவங்களிலும் தழுவிப் படைக்கப்பட்டது.

கதாப்பாத்திரங்கள்

டங்கன் – ஸ்காட்லாந்து மன்னர் மால்கம் – டங்கனின் மூத்த மகன் டோனல்பெயின் – டங்கனின் இளைய மகன் மக்பெத் – டங்கன் மன்னன் இராணுவத்தில் ஒரு ஜெனரல், முதலில் க்ளெயிம்ஸின் தானேவாகவும் பின்னர் கவ்டாரின் தானேவாகவும் பின்னர் ஸ்காட்லாந்து மன்னராகவும் இருந்தவர். லேடி மக்பெத் – மக்பெத்தின் மனைவி மற்றும் பின்னாளில் ஸ்காட்லாந்தின் அரசி பேங்க்வோ – மக்பெத்தின் நண்பன் மற்றும் டங்கன் மன்னனின் இராணுவத்தில் ஜெனரல் ஃப்ளீன்ஸ் – பேங்க்வோவின் மகன் மக்டஃப் – ஃபைஃபின் தானே லேடி மக்டஃப் – மக்டஃபின் மனைவி மக்டஃபின் மகன்

ரோஸ் , லென்னாக்ஸ் , ஆங்கஸ் , மெண்டெயித் , கெயித்னெஸ் – ஸ்காட்லாந்து தானேக்கள் சிவார்டு – நார்தம்பர்லேண்டின் ஏர்ல், இங்கிலிஷ் படைகளின் ஜெனரல் யங் சிவார்டு – சிவார்டின் மகன் செய்ட்டன் – மக்பத்தின் பணியாள் மற்றும் துணையாள் ஹெக்கட்டீ – விட்ச்க்ராஃப்டின் தலைமை மந்திரவாதி/பெண் கடவுள் மூன்று மந்திரவாதிகள் – மக்பத் மன்னனாகவும் பேங்க்வொவின் குழந்தைகள் மன்னர்களாகவும் ஆவார்கள் என்று முன்னுரைப்பவர்கள். மூன்று கொலைகாரர்கள் காவலாளி (அல்லது தூதுவன்) – மக்பத்தின் இல்லத்தின் வாயிற்காவலன் ஸ்காட்லாந்து மருத்துவர் – லேடி மக்பத்தின் மருத்துவர் த ஜெண்டில்வுமன் – லேடி மக்பெத்தின் கவனிப்பாளர்

கதைச் சுருக்கம்

மக்பத்திலிருந்து, நாடகப் பகுதி IV இன் காட்சி I இல், மந்திரவாதிகள் ஆவி சக்தி ஒன்றைd அழைப்பதைக் காண்பிக்கும் ஒரு காட்சி. வில்லியம் ரிம்மெரின் ஓவியம்

நாடகத்தின் முதல் காட்சி இடி மின்னலுடன் தொடங்குகிறது, அப்போது மூன்று மந்திரவாதிகளும், தாங்கள் அடுத்ததாக மக்பத்தைச் சந்திக்க வேண்டும் என முடிவெடுக்கின்றனர். அடுத்த காட்சியில், காயமடைந்த கேப்டன், ஸ்காட்லாந்தின் டங்கன் (Duncan) மன்னரிடம், க்ளெயின்சின் தானேவான அவரது ஜெனரல் மக்பத் மற்றும் பேங்க்வோ ஆகியோர் தேசத் துரோகியான மேக்டொன்வால்டினால் தலைமையேற்று நடத்தப்பட்ட நார்வே மற்றும் அயர்லாந்தின் கூட்டுப் படைகளைத் தோற்கடித்தனர் எனக் கூறுகிறார். மன்னரின் உறவினரான மக்பத், அவனது வீரம் மற்றும் போரிடும் ஆற்றலுக்காக மிகவும் பாராட்டப்படுகிறான்.

காட்சி மாறுகிறது, மக்பத் மற்றும் பேங்க்வோ (Banquo) வருகிறார்கள், வானிலை மற்றும் அவர்களது வெற்றி பற்றி அவர்கள் பேசிக்கொண்டு வருகிறார்கள் ("இது சுத்தமாகச் சரியில்லை, நான் இது வரை பார்த்திராத அழகான நாளாக உள்ளது"). அவர்கள் ஒரு நிலப்பகுதியின் வழியே சென்றுகொண்டிருக்கும் போது, மூன்று மந்திரவாதிகளும் வருகின்றனர், அவர்கள் குறிகூறலின் மூலம், அவர்களை வாழ்த்தக் காத்திருந்தனர். முதலில் அவர்களுக்கு சவால் விட்டது பேங்க்வோ தான் எனினும், அவர்கள் மக்பத்தைச் சந்தித்தனர். முதல் மந்திரவாதி மக்பத்தை, "க்ளெயிம்சின்" தானே (Thane of Glamis) என்று பாராட்டுகிறார், இரண்டாவது மந்திரவாதி "கவ்டாரின் தானே " (Thane of Cawdor) என்றும் மூன்றாமவர், அவன் "இனி மன்னராக இருக்கப்போவதாக " அறிவிக்கிறார். மக்பத் வாயடைத்து நிற்கிறான், அதனால் பேங்க்வோ அவர்களை எதிர்கொள்கிறான். மந்திரவாதிகள் பேங்க்வோவிடம், அவன் மன்னனாக ஆகாவிட்டாலும் அவன் பல மன்னர்களுக்குத் தந்தையாவான் எனக் கூறுகின்றனர். இந்த முன்னுரைத்தல்களைக் கேட்டு இருவரும் வியந்தபோது, அந்த மந்திரவாதிகள் மறைந்து விடுகின்றனர். மன்னரின் தூதுவரும் மற்றொரு தானேவுமான ரோஸ் வந்து மக்பத் கவ்டாரின் தானேவாக நியமிக்கப்பட்டதை அறிவிக்கிறான். முதல் முன்னுரைத்தல் இவ்வாறு நிறைவேறுகிறது. உடனே, மக்பத் மன்னராகும் ஆசையைப் பெறுகிறான்.

மக்பத் அவனது மனைவிக்கு, இந்த மந்திரவாதிகளின் முன்னுரைத்தல் பற்றி கடிதம் எழுதுகிறான். டங்கன், இன்வெர்னஸிலுள்ள மக்பத்தின் கோட்டையில் தங்க முடிவு செய்யும்போது, லேடி மக்பத் அவனைக் கொன்று அந்தப் பதவியை தனது கணவனுக்குப் பெற்றுத் தர ஒரு திட்டம் போடுகிறாள். இந்தக் கொலையை மக்பத் எதிர்த்த போதும், லேடி மக்பத் பின்னர் அவனது மனிதாபிமானத்தைக் கேள்விக்குள்ளாக்கி, தன்னுடைய திட்டத்தின்படி நடக்க அவனை ஒப்புக்கொள்ளச் செய்கிறாள்.

மன்னர் வரும் அந்த இரவு மக்பத் டங்கனைக் கொல்கிறான். இந்த உண்மை பார்வையாளர்களுக்குத் தெரியாது, ஆனால் பின்னர் லேடி மக்பத்துக்குப் பதவி கிடைக்க வேண்டும் என்பதைக் கேட்டு மக்பத் அதிர்ச்சியில் உறைந்து போகிறான். அவளது திட்டத்தின் படி, தூங்கிக் கொண்டிருக்கும் டங்கனின் பணியாளர்களின் மீது, இரத்தக் கறை படிந்த கத்தியை போட்டு, அவர்கள் தான் கொலை செய்தனர் என்று நம்பும்படி செய்கிறாள். அடுத்த நாள் விடியலின் போது, ஸ்காட்லாந்தின் லெனாக்ஸ் என்னும் ஸ்காட்லாந்து சான்றோரும் ஃபைஃபின் ராயல் தானேவான மக்டஃபும் வருகிறார்கள். ஒரு பணியாள் நுழைவாயிலைத் திறக்க, மக்பத் அவர்களை மன்னரின் அறைக்கு அழைத்துச் செல்கிறான், அங்கே மக்டஃப் டங்கனின் சடலத்தைக் காண்கிறான். மக்பத், மிகவும் கோபப்பட்டவனாக நடித்து, பாதுகாவலர்கள் தாங்கள் குற்றமற்றவர்கள் என கூறும் முன்பே அவர்களைக் கொன்றுவிடுகிறான். மக்டஃப் உடனே மக்பட்தை சந்தேகிக்கிறான், ஆனால் அதை வெளியில் காட்டிக் கொள்ளவில்லை. உயிருக்கு பயந்து, டங்கனின் மகன்கள் ஓடிவிடுகிறார்கள், மால்கம் இங்கிலாந்துக்கும் அவனது சகோதரன் டொனால்ட்பெயின் (Donalbain) அயர்லாந்துக்கும் சென்றுவிடுகின்றனர். உரிமையுள்ள வாரிசுகள் ஓடிவிட்டதால், அவர்கள் மேல் அனைவருக்கும் சந்தேகம் உண்டாகிறது, மக்பத் மன்னரின் உறவினராக இருந்ததால், ஸ்காட்லாந்தின் மன்னன் என்னும் பதவியைத் தனதாக்கிக் கொள்கிறான்.

தியோடோர் சேசாரியா - மக்பத் பேங்க்வோவின் ஆவியைப் பார்க்கிறான்.

மக்பத் வெற்றி பெற்றாலும், பேங்க்வோவைப் பற்றிய முன்னுரைத்தலை நினைத்து நிம்மதியிழந்தான். அதனால், மக்பத் அவனை தனது ராஜ விருந்துக்கு அழைத்தும் பேங்க்வோ மற்றும் அவனது இளைய மகனான ஃப்ளீன்ஸ் ஆகியோர் அன்றிரவு அங்கு தங்குவார்கள் என்பதைக் கண்டுகொள்கிறான். அவர்களைக் கொல்ல மக்பத் இருவரைப் பணியமர்த்துகிறான். புரியாத புதிர் போல, கொலைக்கு முன்பு பூங்காவில் மூன்றாவதாக ஒரு கொலையாளி தோன்றுகிறான். கொலைகாரர்கள் பேங்க்வோவைக் கொன்றுவிடுகிறார்கள், ஆனால் ஃப்ளீன்ஸ் தப்பித்துவிடுகிறான். அந்த விருந்தில், பேங்க்வோவின் ஆவி வந்து மக்பத்தின் இடத்தில் அமர்கிறது. அந்த உருவத்தை மக்பத்தால் மட்டுமே பார்க்க முடிந்தது; மக்பத்தின் மனைவி வெறுத்துப்போய் அனைவரையும் வெளியேற ஆணையிடும் வரை, வெறும் நாற்காலி மீது மக்பத் மிரண்டு போய் கோபம் கொண்டதையும் வெறித்துப் பார்த்ததையும் கண்டு மற்றவர்கள் பயந்துபோனார்கள்.

அமைதியிழந்த மக்பத் மீண்டும் மந்திரவாதிகளைக் காணச் சென்றான். அவர்கள் மேலும் மூன்று எச்சரிக்கைகள் மற்றும் முன்னுரைத்தல்களுடன் மூன்று ஆவிகளைத் தயார் செய்கின்றனர், அது அவனிடம் "மக்டஃப் குறித்து எச்சரிக்கையாக இரு " எனக் கூறின, ஆனால் "பெண்ணுக்கு பிறக்காத யாரும் மக்பத்தைத் தாக்க மாட்டார்கள் " என்றும் "கிரேட் பிர்னேம் காடு முதல் டன்சினேன் மலை வரை எது எதிர்த்து வந்தாலும் அவனைத் தோற்கடிக்க முடியாது " என்றும் கூறின. மக்டஃப் இங்கிலாந்திற்கு நாடு கடத்தப்பட்டிருக்கையில், மக்பத் பாதுகாப்பாக இருப்பதாக நினைக்கிறான்; மக்டஃபின் மனைவி மற்றும் அவர்களது இளங்குழந்தைகள் உட்பட மக்டஃபின் அரண்மனையில் உள்ள அனைவரையும் கொல்கிறான்.

லேடி மக்பத் தானும் தனது கணவனும் சேர்ந்து செய்த குற்றங்களால் மனம் வெடிக்கிறாள். அவள் தூக்கத்தில் நடந்து தனது கைகளில் இருப்பதகாக அவள் நினைக்கும் கற்பனையான இரத்தக் கறைகளைக் கழுவ முயற்சிக்கிறாள், அப்போது அவளுக்குத் தெரிந்து பயங்கர விஷயங்களைப் பற்றியெல்லாம் பேசுகிறாள்.

ஹென்றி ஃபுசேலி - லேடி மக்பத் தூக்கத்தில் நடப்பது.

இங்கிலாந்தில், மால்கம் மற்றும் மக்டஃபுக்கு ரோஸ் "உங்கள் அரண்மனை சூறையாடப்பட்டது, உங்கள் மனைவிகளும் குழந்தைகளும் மிருகங்களைப் போலக் கொல்லப்பட்டனர்" என்று அறிவிக்கிறார். மக்பத் இந்நிலையில் ஒரு சர்வாதிகாரி போலத் தோன்றுகிறான், அவனது தானேக்களில் பலர் அவனுக்கு எதிரியாகின்றனர். மால்கம் ஒரு இராணுவப் படையைக் கொண்டுள்ளான், அவனுடன் மக்டஃப் மற்றும் இங்கிலிஷ்மென் சிவார்டு (மூத்தவர்), நார்தம்பர்லேண்டின் எர்ல் ஆகியோரும் துணையாக இணைந்து டன்சினேன் அரண்மனையை நோக்கிப் படையெடுக்கின்றனர். பிர்னேம் காட்டில் மறைந்திருந்த போது, வீரகள் தங்களை மறைத்துக்கொள்ள மரக் கிளைகளை வெட்டி எடுத்துச்செல்லும்படி ஆணையிடப்பட்ட போது, மந்திரவாதிகளின் மூன்றாம் முன்னுரைத்தலும் நடந்தது. அதே நேரத்தில், மக்பத் அவனது மனைவியின் மரணத்தின் நினைவால் (அதற்கான காரணம் தெரியமலே உள்ளது, அவளைப் பற்றி மால்கம் இறுதியாகக் குறிப்பிட்டது தெரிந்ததால் அவள் தற்கொலை செய்துகொண்டதாகக் கருதப்படுகிறது," தானாகவே தன் கையாலேயே தனது வாழ்வை முடித்துக்கொண்டாள் என்றும் கூறப்பட்டது") தனக்குத் தானே பேசிக்கொள்கிறான் ("நாளை, நாளை, மேலும் நாளை ").

இளம் சிவார்டின் கொலையிலும் மக்டஃப் மற்றும் மக்பத்தின் நேருக்கு நேரான மோதலிலும் இந்தப் போர் முடிகிறது. மக்பத், பெண்ணுக்குப் பிறக்காத யாராலும் அவனைக் கொல்ல முடியாது என்பதால், தான் மக்டஃபைக் கண்டு பயப்பட ஒரு காரணமும் இல்லை கூறுகிறான். மக்டஃப், தான் "தனது தாயின் கருப்பை நேரம் தவறி கிழிந்ததிலிருந்து" (அதாவது அறுவை சிகிச்சை மூலம் பிறந்ததாக) பிறந்ததாகவும், அதனால் "பெண்ணுக்குப் பிறந்தவன் அல்ல " என்றும் கூறுகிறான். மக்பத் மந்திரவாதிகளின் முன்னுரைத்தலைத் தவறாகப் புரிந்துகொண்டதை உணர்ந்தான், ஆனால் நேரம் கடந்துவிட்டிருந்தது. மக்டஃப் மக்பத்தின் தலையைத் துண்டித்து மேடைக்கு வெளியே வீசி, மந்திரவாதிகளின் மூன்றாவது முன்னுரைத்தலை நிறைவேற்றுகிறான்.

ஃப்ளீன்ஸுக்கு பதிலாக மால்கமுக்கே முடிசூட்டப்படுகிறது எனினும், பேங்க்வோவைப் பற்றிய மந்திரவாதிகளின் முன்னுரைத்தலான, "நீ குழந்தை பெறக்கூடாது ", என்ற வசனம் ஷேக்ஸ்பியரின் ரசிகர்களிடையே காலம் கடந்து நிற்பதாகும், ஏனெனில் இங்கிலாதின் முதலாம் ஜேம்ஸ் மன்னரும் (ஸ்காட்லாந்தின் ஆறாம் ஜேம்ஸ் மன்னரும்) பேங்க்வோவின் வம்சாவழியாகக் கருதப்படுகின்றனர்.

மூலங்கள்

மக்பத் நாடகம் ஷேக்ஸ்பியரின் ஆண்டனி அண்ட் க்ளியோபாட்ரா நாடகத்துடன் ஒப்பிடப்பட்டுள்ளது. ஆண்டனி மக்பத் ஆகிய இரண்டுமே பழையதிலிருந்து புதிய உலகைத் தேடிய கதாப்பாத்திரங்களே. இருவருமே அரச பதவிக்காக சண்டையிட்டனர், அந்தப் பதவியை அடைய 'சாபத்தை' அடைந்தனர். ஆண்டனியின் சாபம் அக்டோவியஸும் (Octavius) மக்பத்தின் சாபம் பேங்க்வோவும் ஆக இருந்தனர். ஒரு நிலையில், மக்பத் தன்னை ஆண்டனியுடன் ஒப்பிடுகிறான், அவன் கூறுகிறான், "பேங்க்வோவுக்குக் கீழ் / எனது மேதைமை கண்டிக்கப்பட்டது, மார்க் ஆண்டனியின் மேதைமை சீசரால் கண்டிக்கப்பட்டதாகக் கூறுவார்களே, அது போல." இறுதியில், இரு நாடகங்களிலும் ஆற்றல் மிக்க பெண் கதாப்பாத்திரங்கள் உள்ளன: க்ளியோபாட்ரா மற்றும் லேடி மக்பத்.

ஷேக்ஸ்பியர் இந்தக் கதையை ஹோலின்ஷெட்'ஸ் க்ரானிக்கில்ஸின் பல கதைகளிலிருந்து தருவித்துள்ளார், அது பிரித்தானிய தீவுகளின் பிரபலமான வரலாற்றுப் புத்தகமாகும். இது ஷேக்ஸ்பியர் மற்றும் அவரது சமகாலத்தவரிடையே மிகவும் பிரபலமானதாகும். க்ரானிக்கில்ஸில் (Chronicles), டோன்வால்டு என்னும் ஒரு மனிதன் மந்திரவாதிகளுடன் தொடர்பு கொண்டிருந்ததால், அவனது குடும்பத்தினர் பலரும் அவனது மன்னர் டஃபாலால் கொல்லப்பட்டிருப்பதை அறிகிறான். அவனது மனைவியின் வற்புறுத்தலால், அவனும் அவனது பணியாட்களும் சேர்ந்து மன்னரை அவனது வீட்டிலேயே வைத்துக் கொல்கின்றனர். "க்ரானிக்கில்ஸில்", டங்கன் மன்னனின் திறமையின்மையால், மக்பத் அரசாங்கத்தை நடத்த முடியாமல் போராடுவதாகக் காண்பிக்கப்பட்டது. அவனும் பேங்க்வோவும் மூன்று மந்திரவாதிகளைச் சந்திக்கின்றனர், இதுபோலவே, ஷேக்ஸ்பியரின் படைப்பில் மூன்று மந்திரவாதிகள் முன்னுரைத்தல்களை வழங்குவர். மக்பத் மற்றும் பேங்க்வோ இருவருமே தங்கள் மனைவியர்களின் வற்புறுத்தலால் டங்கனைக் கொலை செய்யத் திட்டமிடுவர். மக்பத் மக்டஃப் மற்றும் மால்கம் ஆகியோரால் வீழ்த்தப்படும் முன்பு வரை நீண்ட பத்தாண்டு கால ஆட்சியைக் கொண்டிருந்தான். இந்த இரண்டு படைப்புகளிலும் ஒன்றுபோலுள்ள அம்சங்கள் பல இருப்பது தெளிவு. இருப்பினும், சில சான்றோர்கள் ஜார்ஜ் புச்சனின் (George Buchanan) ரெரம் ஸ்காட்டிகேரம் ஹிஸ்டோரியா (Rerum Scoticarum Historia), ஷேக்ஸ்பியரின் படைப்புடன் மிகவும் நெருக்கமாகப் பொருந்துவதாகக் கருதுகின்றனர். புச்சனின், படைப்பு ஷேக்ஸ்பியரின் காலத்தில் இலத்தீனில் கிடைத்தது.

இந்தக் கதையின் வேறு பதிப்புகளிலும், மக்பத் மன்னரை மக்பத்தின் அரண்மனையிலேயே கொல்வதைப் போல நிகழ்வுகள் இல்லை. சான்றோர்கள், மக்பத்தின் குற்றத்தை விருந்தோம்பலில் நடக்கும் மோசமான வன்முறையாகக் காண்பிக்க ஷேக்ஸ்பியர் சேர்த்துள்ளார் என இந்த மாற்றத்தைக் குறித்துக் கருதுகின்றனர். அந்த காலத்தில் இதே போன்ற பொதுவாக அமைந்திருந்த இந்தக் கதையின் பதிப்புகளில், டங்கன் அரண்மனையில் கொல்லப்படுவதற்கு மாறாக இன்வெர்னஸில் மறைந்திருந்து தாக்கப்பட்டு கொல்லப்படுவதாக இடம்பெறும். ஷேக்ஸ்பியர் டோன்வால்டின் கதையையும் டஃப் மன்னரின் கதையையும் கலந்து பயன்படுத்தியுள்ளார், இதுவே இக்கதையின் குறிப்பிடத்தக்க மாற்றமாகும்.

ஷேக்ஸ்பியர் மற்றொரு தெரியக்கூடிய மாற்றத்தையும் செய்துள்ளார். க்ரானிக்கில்ஸில் , பேங்க்வோ டங்கன் மன்னனைக் கொல்லும் மக்பத்தின் திட்டத்தில் துணைபோகும் ஒருவனாவான். இதனைத் தொடர்ந்து கிடைக்கும் வெற்றியில், மன்னர் பதவி மால்கமுக்குக் கிடைக்காமல் மக்பத்துக்கே கிடைக்க வேண்டும் என்பதில் உறுதியாக இருப்பதிலும் அவன் முக்கியப் பங்கு வகிக்கிறான். ஷேக்ஸ்பியரின் காலத்தில் பேங்க்வோ ஸ்டார்ட் மன்னர் முதலாம் ஜேம்சின் நேரடி வம்சாவழியாகக் கருதப்பட்டார். வரலாற்று ஆதாரங்களில் சித்தரிக்கப்பட்டுள்ள பேங்க்வோவுக்கும் ஷேக்ஸ்பியரின் பேங்க்வோவுக்கும் அதிக வேறுபாடு இருந்தது. விமர்சகர்கள் இந்த மாற்றத்திற்கு பல காரணங்களை முன்மொழிந்தனர். முதலாவது, ஒரு மன்னரின் வம்சாவழியைக் கொலைகாரனாகக் காண்பிப்பது சிக்கலானது. இரண்டாவதாக, கொலைக்கு துணையாளியாக இருக்க மற்றொரு நாடகக் கதாப்பாத்திரம் தேவையில்லை என்பதால் பேங்க்வோவின் கதாப்பாத்திரத்தை ஷேக்ஸ்பியர் சிறிது மாற்றியிருக்கலாம்; இருப்பினும் பல கல்வியாளர்கள் விவாதித்த மக்பத்தின் கதாப்பாத்திரத்திற்கான வேறுபட்ட குணத்தை வழங்குவது அவசியமானது, அதை பேங்க்வோ கதாப்பாத்திரம் பூர்த்தி செய்தது. பேங்க்வோவைப் பற்றி எழுதிய அந்தக் காலத்தைச் சேர்ந்த ஜீன் டே ஸ்கெலாண்ட்ரே போன்ற பிற ஆசிரியர்கள், தமது ஸ்டார்ட்டைடில் பேங்க்வோவை கொலைகாரனாகக் காண்பிக்காமல் நல்லவனாக சித்தரித்து வரலாற்றை மாற்றியுள்ளனர், இதற்கும் அநேகமாக முன்னர் கூறப்பட்ட அதே காரணங்களே இருக்கலாம்.

தேதியும் உரையும்

1623 ஆம் ஆண்டில் வெளியிடப்பட்ட ஃபர்ஸ்ட் ஃபோலியோவிலிருந்து பெறப்பட்ட, மக்பத்தின் முதல் பக்கத்தின் உண்மையான நகல்

பிற்கால மறுஆய்வுகளின் குறிப்பிடத்தக்க ஆதாரங்களின் காரணமாக மக்பத்தின் காலத்தைத் துல்லியமாக அறிய முடியவில்லை. பல கல்வியாளர்கள் இது எழுதப்பட்டது 1603 மற்றும் 1606 ஆம் ஆண்டிற்கு இடைப்பட்ட காலமாக இருக்கலாம் என ஊகிக்கின்றனர். இந்த நாடகம் ஜேம்ஸ் மன்னரின் முன்னோர்களையும் 1603 ஆம் ஆண்டில் மன்னர் பதவிக்கான ஸ்டார்ட் வாரிசுரிமையையும் (ஜேம்ஸ் மன்னர் பேங்க்வோவின் வம்சாவழியாக நம்பப்படுகிறார்) கொண்டாடும் வகையில் அமைந்திருப்பதால், அவர்கள் 1603 ஆம் ஆண்டுக்கு முன்பான காலத்தில் இந்த நாடகம் எழுதப்பட்டிருக்க வாய்ப்பில்லை எனக் கூறுகின்றனர்; மேலும் மந்திரவாதிகள் மக்பத்துக்கு காண்பிக்கும், எட்டு மன்னர்களின் அணிவகுப்பு காட்சி IV இல் இடம்பெறும், அது ஜேம்ஸ் மன்னருக்கான நிரப்பு அம்சமாகும். பிற ஆசிரியர்கள் 1605–6 என்ற மிகவும் குறிப்பிட்ட தேதியை ஊகித்துள்ளனர், இதற்கு சாத்தியக்கூறுள்ள கன்பௌடர் ப்ளாட் பற்றிய குறிப்புகள் மற்றும் அதன் விளைவான வழக்குகள் ஆகியவை காரணங்களாக இருக்கலாம். குறிப்பாக த வாயிற்காவலனின் உரையில் (நிகழ்ச்சி II, காட்சி III, வரிகள் 1-21), 1606 ஆம் ஆண்டின் வசந்தகாலத்தில் நடைபெற்ற ஜேசுட் ஹென்றி கார்னட்டின் வழக்குகளைப் பற்றிய குறிப்புகள் காணப்படலாம்; "ஈக்விகேட்டர்" (வரி 8) என்பது கார்னட்டின் "ஈக்விகேஷன்" படையையும் [காண்க: உள ஏற்பின்மைத் தத்துவம்] மற்றும் "ஃபார்மர்" (4) கார்னட்டின் கூட்டணிகளில் ஒன்றையும் குறிக்கலாம். இருப்பினும், "ஃபார்மர்" (farmer) என்பது பொதுவான சொல்லாகும், மேலும் "தட்டிக்கழித்தல்" என்பதும் 1583 ஆம் ஆண்டு கருத்துகளின் எலிசபெத் மகாராணியின் தலைமை கவுன்சிலர் லார்டு பர்க்ளேவின் படைப்புகளில் காணப்பட்டதும் ஆகும். மேலும் அது ஸ்பானிய ப்ரிலேட்டான மார்ட்டின் அஸ்பில்க்யூட்டாவின் 1584 ஆம் ஆண்டின் தட்டிக்கழித்தல் தத்துவத்திலும் காணப்பட்டதாகும், அது 1590களில் ஐரோப்பா மற்றும் இங்கிலாந்து முழுதும் பிரபலமானது

கல்வியாளர்கள், 1605 ஆம் ஆண்டின் கோடைக்காலத்தில் ஆக்ஸ்ஃபோர்டில் ஜேம்ஸ் மன்னர் கண்ட ஒரு பொழுதுபோக்கு நிகழ்ச்சியையும் குறிப்பிடுகின்றனர், அதில் அபார சக்தி கொண்ட சகோதரிகளைப் போன்ற மூன்று "குறிசொல்பவர்கள்" இடம்பெறுகின்றனர்; கெர்மோட் ஷேக்ஸ்பியர் இதைப் பற்றிக் கேள்விப்பட்டிருக்கலாம் எனக் கருதுவதாகக் கூறி, இதை அபார சக்தி கொண்ட சகோதரிகளுக்கு இதைப் பயன்படுத்தியிருக்கலாம் என்கிறார். இருப்பினும், நியூ கேம்ப்ரிட்ஜ் பதிப்பில் ஏ. ஆர். ப்ரான்மல்லர் (A. R. Braunmuller) 1605-6 ஆம் ஆண்டு விவாதங்கள் முடிவுக்கு வராமல் இருப்பதைக் கண்டறிகிறார், மேலும் 1603 ஆம் ஆண்டிற்கு முந்தைய காலத்திற்காக மட்டுமே வாதிடுகிறார். "1607 ஆம் ஆண்டில் நாடகம் இருந்ததற்கான போதிய தெளிவான ஊகங்கள் இருக்கின்றன" என கெர்மோட் குறிப்பிடுவதால், இந்த நாடகம் 1607 ஆம் ஆண்டிற்குப் பிறகு எந்தக் காலத்திலும் எழுதப்பட்டிருப்பதாகக் கருதப்படவில்லை. இந்நாடகம் நிகழ்த்தப்பட்டதற்கான மிகப் பழைய பதிவு, 1611 ஆம் ஆண்டு ஏப்ரல் ஆக உள்ளது, அப்போது சைமன் ஃபோர்மான் அதை க்ளோப் தியேட்டரில் பார்த்ததாகப் பதிவு செய்துள்ளார்.

மக்பத் முதன்முதலில் 1623 ஆம் ஆண்டின் ஃபர்ஸ்ட் ஃபோலியோவில் அச்சிடப்பட்டது மேலும் இதன் உரைக்கான ஒரே மூலமாக ஃபோலியோ மட்டுமே உள்ளது. இப்போதுள்ள உரையானது அதற்கடுத்து வந்தவர்களால் எளிதாக மாற்றப்பட்டுள்ளது. இதில் தாமஸ் மிடில்டனின் நாடகமான த விட்ச்சிலிருந்து (The Witch) (1615) இரண்டு பாடல்களைச் சேர்த்திருப்பது மிகவும் குறிப்பிடத்தக்கதாகும்; மிடில்டன் மந்திரவாதிகள் மற்றும் ஹெக்கட்டி ஆகிய இரு கதாப்பாத்திரங்கள் வருகின்ற கூடுதல் காட்சிகளைச் சேர்த்திருப்பதாகத் தெரிகிறது. ஏனெனில் இந்த இரு காட்சிகள் பார்வையாளர்களிடையே மிகவும் பிரபலமாக உள்ளன. 1869 ஆம் ஆண்டின் க்ளேரெண்டன் பதிப்புகள் காலத்திலிருந்து உள்ள இந்த மறுபடைப்புகள், நிகழ்ச்சி III, காட்சி v முழுவதும் மற்றும் நிகழ்ச்சி IV, காட்சி I இன் ஒரு பகுதி ஆகியவற்றைக் கொண்டுள்ளதாகக் கருதப்படுகிறது, அவை தற்கால உரைகளில் பெரும்பாலும் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளன. இந்த அடிப்படையில், பல கல்வியாளர்கள் ஹெக்கட்டி தெய்வம் இழிவாகக் காட்டப்படும் அனைத்து மூன்று இடைநிகழ்ச்சிகளையும் நிராகரிக்கின்றனர். ஹெக்கட்டி உள்ளடக்கத்திலும், நாடகமானது பெரும்பாலும் சிறிதாகவே உள்ளது, மேலும் இதனால் ஃபோலியோ உரையானது, நிகழ்ச்சிக்காக குறிப்பிடத்தக்க அளவு வெட்டிச் சுருக்கப்பட்ட அழைப்புப் புத்தகத்திலிருந்து வந்திருக்கலாம், அல்லது அதைப் பயன்படுத்தியவரே உரையை வெட்டிச் சுருக்கியிருக்கலாம்.

கருப்பொருள்களும் மூலக்கருத்துகளும்

மக்பத் ஷேக்ஸ்பியரின் துன்பியல்களில் குறிப்பிட்ட வழிகளில் ஒரு ஒழுங்கற்றவனாவான். இது மிகவும் சுருக்கமானது: ஒத்தெல்லோ (Othello) மற்றும் கிங் லியர் (King Lea) ஆகியவற்றை விட ஆயிரம் வரிகள் குறைவானது, மேலும் சிறிதளவே ஹேம்லெட் (Hamlet) டைப் போன்று நீளத்தில் பாதிக்கும் சிறிதளவே கொண்டதாகும். பெறப்பட்ட பதிப்பானது அதிகமாக வெட்டிச் சுருக்கப்பட்ட மூலம் அல்லது ஒரு வேளை அழைப்புப் புத்தகத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டதாக இருக்கலாம் என்ற கருத்தைப் இந்த சுருக்கம் பல விமர்சகர்களுக்கு பரிந்துரைத்துள்ளது. இந்த சுருக்கமானது பிற வழக்கத்திற்கு மாறான அம்சங்களுடனும் தொடர்புடையதாக உள்ளது: "நடிப்புக்காக சுருக்கப்பட்டது" போலத் தோன்றும் முதல் நாடகப் பகுதியின் முதல் காட்சி; ஒப்பீட்டில் மக்பத்தைத் தவிர்த்த பிற கதாப்பாத்திரங்களின் எளிமைத் தன்மை; ஷேக்ஸ்பியரின் பிற துன்பியல் கதாநாயகர்களுடன் ஒப்பிடுகையில் மக்பத்தின் வேறுபட்ட தன்மை.

கதாப்பாத்திரத்தின் துன்பியலாக

குறைந்தபட்சம் அலெக்சாண்டர் போப் மற்றும் சாம்வேல் ஜான்சன் ஆகியோரின் நாள்களிலிருந்து நாடகத்தின் பகுப்பாய்வானது, மக்பத்தின் குறிக்கோளைப் பற்றிய கேள்வியையே மையமாகக் கொண்டுள்ளது. பொதுவாக அதிக ஆதிக்கம் செலுத்தும் சிறப்பம்சமாகக் காணப்படுகிறது அது கதாப்பாத்திரத்தை வரையறுப்பதாக உள்ளது. மக்பத் தனது மிக மதிப்பு மிக்க வீரத்திற்காக பெருமை மிக்கவனாக இருந்தாலும் அவன் மிகவும் தீய குணம் படைத்தவன் என்று ஜான்சன் கூறினார். இந்தக் கருத்தானது விமர்சன இலக்கியத்தில் மீண்டும் மீண்டும் வருகிறது. மூன்றாம் ரிச்சர்டு போல, ஆனால் கதாப்பாத்திரத்தின் முரண்பட்ட விதத்தில் மகிழ்ச்சிமிக்க ஆர்வம் தோன்றும் குணத்துடன் மக்பத் தனது விதியான தோல்வியை அடையும் வரையில் இரத்தக் கறையுடனே செல்கிறான். கென்னித் மூயிர் எழுதியது போல, "மக்பத்திற்கு கொலையைப் பற்றிய இயற்சார்வு நிலை இல்லை; அந்தக் கொலையானது மன்னர் பதவியை அடைவதில் தோல்வியடைவதை விட மிகவும் சிறிய பாவமாகத் தோன்றுமாறு ஒரு அதீத குறிக்கோளைக் கொண்டிருக்கிறான். இ.இ. ஸ்டால் போன்ற சில விமர்சகர்கள் இந்த குணாதிசியத்தை, செனேக்கான் அல்லது இடைக்கால மரபிலிருந்து வந்த பின்னமைத்தல் என விளக்குகின்றனர். ஷேக்ஸ்பியரின் ரசிகர்கள் இந்தக் கண்ணோட்டத்தில் வில்லன்கள் முழுவதுமாக கெட்டவர்களாக இருப்பார்கள் என்று எதிர்பார்த்தனர், மேலும் செனேக்கான் பாணி, தீய அரசாட்சி நடத்துவதைத் தடுப்பதோடு, கிட்டத்தட்ட அது அவசியம் என அமைத்தது.

இன்னும் பிற விமர்சகர்களுக்கு, மக்பத்தின் நோக்கம் பற்றிய கேள்விக்கான பதிலை அறிவது எளிதான காரியமாக இருக்காது. எடுத்துக்காட்டுக்கு ராபர்ட் ப்ரிட்ஜஸ் ஒரு முரண்பாட்டைக் கண்டுணர்ந்தார்: டங்கனின் கொலையானது குற்றம் செய்வதற்கு போதியதாக இருக்க வாய்ப்பில்லை என்றாகும் முன்பே அந்தக் கதாப்பாத்திரம் அது போன்ற ஒரு பயங்கரத்தை வெளிப்படுத்த முடியும். பல விமர்சகர்களுக்கு முதல் நாடகப் பகுதியில் மக்பத்தின் நோக்கங்கள் தெளிவற்றதாகவும் போதாதது போலவும் தோன்றின. ஜான் டோவெர் வில்சன் ஒரு கருத்தைக் கூறினார் ஷேக்ஸ்பியரின் உண்மையான உரையில் கூடுதல் காட்சி அல்லது காட்சிகள் இருந்தன, அதில் கணவனும் மனைவியும் அவர்களது திட்டத்தைப் பற்றி கலந்தாலோசிப்பார்கள். இந்தப் புரிதல் விளக்கமானது முழுவதுமாக நிரூபிக்கக்கூடியதாக இல்லை; இருப்பினும், மக்பத்தின் குறிக்கோளான ஊக்குவிக்கும் பாத்திரமானது உலகளவில் அறியப்பட்டதாகும். அவனது குறிக்கோளால் அவன் செய்த தீய செயல்கள், அவனை தொடர்ந்து அதிகரிக்கும் தீய செயல்களின் சிக்கலில் அவனை சிக்க வைத்தன, அது அவனே பின்வருமாறு உணருமளவிற்கு இருந்தது: “நான் இரத்தத்தில் இருக்கிறேன்/மிக ஆழத்தில் மூழ்கி இருக்கிறேன், நான் இன்னும் இப்பாதையில் தொடர்ந்து செல்ல வேண்டுமா,/இனி இப்பாதையில் செல்வதைப் போலவே திரும்பி மீண்டு செல்வதும் கடினமே.”

நீதி அமைப்பின் துன்பியலாக

மக்பத் குறிக்கோளின் அழிவுமிக்க விளைவுகள் அவனோடு மட்டும் நின்றுவிடுவனவாக இல்லை. கிட்டத்தட்ட கொலை நடந்த நேரத்திலிருந்தே, நாடகம் ஸ்காட்லாந்தை, இயற்கை அமைப்புகளின் நேரெதிர் மாற்றங்களால் அதிர்ச்சிக்குள்ளாகும் ஒரு நாடாகவே சித்தரிக்கிறது. ஷேக்ஸ்பியர் ஒரு மிகப் பெரும் இருத்தல் சங்கிலியமைப்புக்கான குறிப்பாக, மனதில் கொண்டிருந்திருக்கலாம் இருப்பினும் நாடகத்தின் சீற்றங்களின் படங்கள் பெரும்பாலும் சிறப்பாக இல்லை. அதனால் அவை புத்தி சார்ந்த வாசிப்புகளை ஆதரிக்கும் வகையில் போதியதாக இல்லை. அவர், மன்னர்களுக்குள்ள தெய்வீக உரிமையைப் பற்றிய ஜேம்ஸின் நம்பிக்கையைப் விரிவாகப் போற்றும் நோக்கத்தையும் கொண்டிருக்கலாம், இருப்பினும் இந்தக் கருதுகோளானது ஹென்றி என். பாலினால் மிகவும் அதிகமாக விரிவாக்கப்பட்டது. அது உலகளவில் ஏற்றுக்கொள்ளப்படவில்லை இருப்பினும், ஜூலியஸ் சீசரில் உள்ளது போலவே அரசியல் சூழலில் மகிழ்ச்சியின்மை போன்ற அம்சங்கள், பொருளுலகில் அதிகமாக பிரதிபலிக்கப்பட்டு பெருக்கவும் செய்யப்பட்டது. அதிக முறை சித்தரிக்கப்பட்ட இயற்கை அமைப்பின் நேரெதிர்மாற்றம் தூக்கமாகும். மக்பத்துக்கு “கொலையுண்ட தூக்கம்” இருப்பதாக மக்பத் அறிவிப்பது, சொல்லப்படாமல் லேடி மக்பத்தின் தூக்கத்தில் நடக்கும் குறைபாட்டின் போது பிரதிபலிக்கிறது.

மக்பத்தின் பொதுவாக ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட இடைக்கால துன்பியலுக்கு கடன்பட்ட தன்மையானது பெரும்பாலும் குறிப்பாக, நீதி அமைப்பின் அம்சங்களிலான நாடகத்தின் போக்கில் குறிப்பிடத்தக்கதாகக் கருதப்படுகிறது. க்ளின் விக்க்ஹேம், ஒரு வாயிற்காவலாளியைக் கொண்டு கிறிஸ்தவகால நாடகத்தை ஒரு நரக வேதனையுடன் இணைக்கிறார். நாடகத்தில், “ஆச்சாரமான கிறிஸ்தவ துன்பியலின்” நோக்கில், அவ்வப்போது அது ஒப்புக்கொண்டதைக் காட்டிலும் அதிக அளவு சிக்கலான மனோபாவம் உள்ளது என ஹோவார்ட் ஃபெல்பெரின் வாதிடுகிறார்; அவர் இடைக்கால புனித நாடகத்திற்குள்ளமைந்த நாடகங்களுக்கும் இடையே உள்ள தொடர்புகளைக் கண்டறிந்தார்.

இருபாலரது அம்சம் கொண்ட கருப்பொருள், பெரும்பாலும் குறைபாடு கருப்பொருளின் சிறப்பான அம்சமாகக் கருதப்படுகிறது. இரு பாலருக்கும் பொதுவான பங்குகளை மாற்றிப் பயன்படுத்தியது மிகவும் பிரபலமாக மந்திரவாதிகள் மற்றும் முதல் நாடகப் பகுதியில் லேடி மக்பத் தோன்றுவது போல் அமைக்கப்பட்டது, ஆகியற்றுடன் பெரும்பாலும் தொடர்புடையதாக உள்ளது. இது போன்ற நேரெதிர் மாற்றங்களிலான ஷேக்ஸ்பியரின் இரக்கத்தின் அளவு எவ்வளவாக இருப்பினும், நாடகமானது இயல்பான பால் மதிப்புகளுக்கே திரும்புகிறது அவ்வாறே முடிகிறது. ஜேனட் ஆடல்மேன் போன்ற சில பெண்ணிய உளவியல் பகுப்பாய்வு விமர்சகர்கள் நாடகத்தில் பாலின பங்குகள் ஈடுபடுத்தல் விதத்தை, இயற்கை அமைப்பின் பெரிய கருப்பொருளுடன் தொடர்புடையதாக்குகின்றனர். இந்தக் கருத்தின் அடிப்படையில், மக்பத் அவனது நீதியமைப்பின் வன்முறைக்காக இயற்கையின் சுழற்சியிலிருந்து நீக்கப்பட்டு தண்டிக்கப்படுகிறான் (பெண்ணாக உருவகப்படுத்தப்பட்டது); இயற்கையும் (பிர்னேம் காட்டின் பகுதியில் உள்ளது போல்) நீதியமைப்பின் மீட்டலின் ஒரு பகுதியாகவே உள்ளது.

கவிதையியல் துன்பியலாக

இருபதாம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதி விமர்சகர்கள் நாடகத்தின் விமர்சனத்தில், பாத்திரத்தின் ஆய்வின் மீது அதிகமாகச் சார்ந்திருத்தலாகக் கருதியவற்றுக்கு எதிராக பதில் வினையளித்தனர். இந்த சார்புத் தன்மையானது அதிகபட்சமாக ஆண்ட்ரியூ செசில் ப்ரேட்லியுடன் (Andrew Cecil Bradley) தொடர்புடையதாகக் கருதப்பட்டாலும், இது ஷேக்ஸியரின் பெண் கதாப்பாத்திரங்களின் நாடகத்திற்கு முந்தைய வாழ்க்கையைப் பற்றிய துல்லியமான, கற்பனைத்தனமானதாகக் கூட இருக்கும் என்ற விளக்கத்தை அளித்த மேரி கவ்டன் க்ளார்க்கின் (Mary Cowden Clarke) காலத்திலேயே தெளிவாக உள்ளது. எடுத்துக்காட்டுக்கு அவர், முதல் நாடகப் பகுதியில் காண்பிக்கப்படும் குழந்தை லேடி மக்பத் ஒரு முட்டாள்தனமான இராணுவ நடவடிக்கையில் இறப்பதாகக் காண்பிக்கப்படுவதைக் கூறுகிறார்.

சூனியம் மற்றும் தீமை

ஹென்றி ஃபுசேலி - மந்திரவாதிகளுடன் மக்பத்தும் பேங்க்வோவும்.

நாடகத்தில், மூன்று மந்திரவாதிகள் இருள், குழப்பம் மற்றும் முரண்பாடு ஆகியவற்றைக் குறிக்கின்றனர், அதே நேரம் அவர்களின் பாத்திரம் தூதுவர்களாகவும் சாட்சிகளாகவும் இருக்கிறது. அவர்கள் இருப்பது துரோகத்தையும் துன்பம் நிகழ இருப்பதையும் வெளிப்படுத்துகிறது. ஷேக்ஸ்பியரின் நாளில், மந்திரவாதிகள் கலகக்காரர்களை விட மோசமானவர்களாகக் கருதப்பட்டனர், “மிகவும் பிரபலமான துரோகி மற்றும் கலகக்காரனாக இருக்கக்கூடிய” அவர்கள் அரசியல் துரோகிகள் மட்டுமின்றி, ஆன்மீக துரோகிகளும் ஆவர். அவர்களினால் உருவாகும் குழப்பங்களில் பெரும்பாலும், யதார்த்தத்திற்கும் அதீத சக்தி இயல்புக்கும், நாடகத்தின் எல்லைகளினூடே பயணிக்கத்தக்க அவர்களின் திறனிலிருந்தே உருவாகின்றன. அவர்கள் விதியைக் கட்டுப்படுத்துபவர்களா அல்லது வெறுமென அதன் தூதுவர்களா என்பது தெளிவாகத் தெரியாதபடி அவர்கள் இரு உலகங்களிலுமே ஆழமாக நிலைபெற்றுள்ளனர். அவர்கள் தர்க்கத்தை மீறுகின்றனர், யதார்த்த உலகின் விதிகளுக்கு அவர்கள் உட்பட்டிருக்கவில்லை. முதல் நாடகப் பகுதியில் மந்திரவாதிகளின் வரிகள்: “வானிலை மோசமானது, மோசமானது குறைவானதே: மூடுபனிக்கும் மாசுபட்ட காற்றுக்கும் இடையே மாறிக்கொண்டிருக்கிறது” என்ற வரிகள், ஒரு குழப்ப உணர்வை உருவாக்குவதன் மூலம் நாடகத்தின் மீதப் பகுதிக்கான ஒரு தொனியை அமைப்பதாகக் அவ்வப்போது கூறப்படுகிறது. உண்மையில், நாடகமானது தீமை நன்மை என்றும் நன்மையானது தீமை என்றும் காண்பிக்கப்படும் விதமான சூழ்நிலைகளால் நிரம்பியுள்ளது. “இரட்டிப்பாக்குங்கள், பணியையும் சிக்கலையும் இரட்டிப்பாக்குங்கள்” (பெரும்பாலும் பொருளை இழக்கும் வகையில் புரிந்துகொள்ளப்படுவது) என்ற வரி, மந்திரவாதிகளின் நோக்கத்தைத் தெளிவாகத் தெரியப்படுத்துகின்றன: அவர்கள் தங்களைச் சுற்றி வாழ்பவர்களுக்கு துன்பத்தை மட்டுமே உருவாக்க முயற்சிக்கின்றனர்.

மந்திரவாதிகள் மக்பத்திற்கு, டங்கன் மன்னனைக் கொல்லுமாறு நேரடியாக அறிவுரைக்கவில்லை, அவர்கள் மக்பத்திடம் அவன் மன்னனாகக் கூடியவன் என்று சொல்வதன் மூலம் ஒரு நுண்ணிய உந்துதலை ஏற்படுத்துகின்றனர் இந்த எண்ணத்தை அவனது மனதில் உருவாக்குவதன் மூலம், அவர்கள் அவனது அழிவிற்கான பாதையில் அவனை சிறப்பாக வழி நடத்துகின்றனர். இது ஷேக்ஸ்பியரின் காலத்தில் ஆவிகள் பயன்படுத்தியதாகப் பலர் நம்பும், இவ்வகை உந்துதலைப் பின்பற்றுகிறது. முதலில் அவர்கள் வாதிட்டு, ஒரு எண்ணம் மனிதனின் மனதில் செலுத்தப்படுகிறது, பின்னர் அவன் அதை ஏற்றுக்கொள்ளலாம் அல்லது நிராகரிக்கலாம். மக்பத் ஏற்றுக்கொள்கிறான், பேங்க்வோ நிராகரிக்கிறான்.

நீதிக்கதையாக

ஜே.ஏ. ப்ரியண்ட் ஜூனியரின் கருத்துப்படி, மக்பத் கதையை ஒரு நீதிக்கதையாகவும் புரிந்துகொள்ள முடியும், குறிப்பாக வேதாகமத்தின் பழைய மற்றும் புதிய ஏற்பாட்டின் பகுதிகளுக்கான நீதிக்கதையாக புரிந்துகொள்ளலாம். ஷேக்ஸ்பியரின் கிறிஸ்தவ கண்ணோட்டத்திலிருந்து: "அதை ஒருவர் வரலாறாகவோ அல்லது துன்பியலாகவோ எவ்வாறு கருதினாலும், மக்பத் குறிப்பாக ஒரு கிறிஸ்தவன். ஒருவர் ரிச்மண்ட் நோபிள் செய்ததைப் போல, வேதாகம நீதிக்கதைகளைக் காணலாம்; மேலும் ஆராய்கையில், மிஸ் ஜேன் எச். ஜேக் செய்ததைப் போல, ஷேக்ஸ்பியரின் கதைக்கும் பழைய ஏற்பாட்டின் சால் மற்றும் ஜெஸெபெல் கதைகளுக்கும் இடையே உள்ள ஒத்த அம்சங்களை ஆய்வு செய்யலாம்; அல்லது இடைக்கால இறையியல் கண்ணோட்டத்திலிருந்து மக்பத்தின் வீழ்ச்சியின் வளர்ச்சியை டபள்யூ.சி. கர்ரியைப் போல ஆய்வு செய்யலாம்."

ப்ரியண்ட், டங்கனின் கொலைக்கும் இயேசுவின் கொலைக்கும் ஆழமான ஒத்த அம்சங்கள் உள்ளதா என ஆராய்கிறார், ஆனால் சாதாரணமாகப் பார்க்கும் ஒரு பார்வையாளருக்கு, பிற வேதாகம நீதிக் கருத்துகள் இருப்பது தெளிவாகத் தெரியும். மக்பத்தின் வீழ்ச்சி ஆதியாகமம் 3 இல் உள்ள மனிதனின் வீழ்ச்சியைப் போலவே உள்ளது, மேலும் அவன் மீண்டும் மந்திரவாதிகளிடம் அறிவுரைக்காக வருவது, 1 சாமுவேல் 28 இல் உள்ள சால் மன்னனின் கதையைப் போலவே உள்ளது.

இதனால் ஷேக்ஸ்பியரின் ரசிகர்கள் ஊக்கமடைந்திருக்கலாம், மேலும் இந்த நாடகத்திற்கும் வேதாகமத்திற்கும் இடையே உள்ள இணையான அம்சங்களைப் பற்றிய மேற்படி விசாரணை, ஷேக்ஸ்பியர் இந்த நாடகத்தினை எழுதியதற்கான நோக்கத்தைப் பற்றிய கருத்துகளையும் வழங்கும்.

மூடநம்பிக்கை மற்றும் "த ஸ்காட்டிஷ் ப்ளே"

இன்றுள்ள பலர் ஒரு படைப்பின் துரதிருஷ்டத்தினை தற்செயலான நிகழ்வினால் ஆனது என விளக்கமளிக்கும் நிலையில், நடிகர்கள் மற்றும் அரங்கத்தின் பிற நபர்கள் அரங்கத்திற்குள், மக்பத் என்ற பெயரைக் குறிப்பது, துரதிருஷ்டமானது எனக் கருதினர். அவர்கள் மூடநம்பிக்கையினால் அதை த ஸ்காட்டிஷ் ப்ளே|த ஸ்காட்டிஷ் ப்ளே அல்லது "மேக்பீ" (MacBee) என்றும் அல்லது நாடகத்தையல்லாமல் கதாப்பாத்திரத்தைக் குறிப்பிடும் போது, "திரு. மற்றும் திருமதி எம்" அல்லது "த ஸ்காட்டிஷ் கிங்" (The Scottish King) என்றே குறிப்பிட்டனர்.

ஷேக்ஸ்பியர் இந்த நாடகத்தின் உரையில் மந்திரவாதிகளின் உண்மையான மந்திரங்களைப் பயன்படுத்தியதாக நம்பப்படுகிறது, இதனால் கோபமடைந்த மந்திரவாதிகள் நாடகத்திற்கு சாபமளித்துள்ளனர் என நம்பப்பட்டதே இதற்குக் காரணமாகும். இதனால் ஓர் அரங்கத்தினுள் நாடகத்தின் பெயர் தயாரிப்பினை தோல்வியில் முடிவடையச் செய்யும், மேலும் ஒரு வேளை நடிப்பவர்களுக்கு உடல் ரீதியான பாதிப்புகள் அல்லது மரணம் விளைவிக்கும் என நம்பப்பட்டது. இந்த மூடநம்பிக்கையைச் சுற்றி மிகப் பெரிய கதைகள் உருவாயின. விபத்துகள், துரதிருஷ்டங்கள் மற்றும் மரணங்கள் பற்றிய எண்ணற்ற கதைகள் உருவாயின, சோதனையாக, அனைத்தும் மக்பத் நாடகத்தின் நிகழ்த்துதலின் போதே நடைபெற்றன (அல்லது அந்தப் பெயரைக் கூறிய நடிகர்களால்).

போராட்டத்தில் இருந்த அரங்கங்கள் அல்லது நிறுவனங்கள் துவளும் தங்கள் அதிருஷ்டங்களைக் காத்துக்கொள்ளும் முயற்சியில் அவ்வப்போது இந்தப் பிரபலமான 'ப்ளாக்பஸ்டரைப்' (blockbuster) பயன்படுத்தினர் என்பது, இந்த மூடநம்பிக்கைக்கான மாற்று விளக்கமாகும். இருப்பினும் நீண்ட காலமாக மோசமாக நடந்துவரும் வணிகத்தின் போக்கை மாற்றி அமைப்பதற்கு ஒரு ஒற்றைத் தயாரிப்பைப் பயன்படுத்துவது மிகவும் கடினமாகும். அதனால், ஒரு அரங்கம் மூடப்படுவதற்கு முன்பு கடைசியாக நிகழ்த்தப்பட்ட நாடகம் மக்பத் ஆகும். இதனால் மக்பத் ஒரு 'துரதிருஷ்டமான' நாடகம் என்ற கருத்து வளர்ந்தது.

ஆஸ்டர் ப்ளேஸ் கலகம், இந்த மூடநம்பிக்கைக்கு மேலும் மெருகேற்றிய குறிப்பிடும்படியான நிகழ்ச்சியாகும். இந்த கலகங்களின் காரணம் மக்பத் நாடகத்தின் இரண்டு நிகழ்த்துதலுக்கிடையே இருந்த முரண்பாடுகளை அடிப்படையாகக் கொண்டிருந்ததால், இதற்கும் அந்த சாபமே காரணமாக இருக்கலாம் என்றும் பெரும்பாலும் கருதப்பட்டது.

அரங்க நிறுவனங்கள் மக்பத்தை நடிகர்கள் இல்லாதபட்சத்தில், உண்மையில் நிகழ்த்தப்பட இருந்த நிகழ்ச்சியை நடத்த முடியாது போகும்பட்சத்தில் சமாளிப்பு நாடகமாக மக்பத்தைப் பயன்படுத்தின என்பது இந்த மூடநம்பிக்கைக்கு மற்றொரு விளக்கமாகும். இந்த நாடகத்திற்கு குறைவான நடிகர்களே (நடிகர்களுக்கான கதாப்பாத்திரங்களின் இரட்டிக்கும் நிலையில்) தேவை என்பதும் நடிகர்கள் மனப்பாடம் செய்வதற்கு குறைவான உரையே இருந்ததுமே இதற்கான காரணமாகும். ஏதேனும் நிகழ்ச்சிகள் நடத்தும் முன்பு துரதிருஷ்டவசமாக ஏதேனும் நடந்தால், அப்போது பயன்படுத்துவதற்காக அரங்க நிறுவனங்கள் "மக்பத்" நாடகத்தைத் தயாராக வைத்திருந்தன.

நடிகரைப் பொறுத்து இந்த சாபத்தை விரட்ட பல முறைகள் உள்ளன. அதில் ஒன்று மைக்கேல் யார்க்கின் முறையாகும், உடனடியாக அந்தப் பெயரை உச்சரித்த நபர்களுடன் மேடை அமைந்துள்ள கட்டடத்தை விட்டு வெளியேறி, மூன்று முறை நடந்து விட்டு அவர்களின் இடது தோளில் காரி உமிழ்ந்துவிட்டு, ஒரு கெட்டவார்த்தையைச் சொல்லிவிட்டு பின்னர் அழைப்பு வரும்வரை காத்திருப்பது அவரது முறையாகும். அந்த இடத்திலேயே கூடுமானவரை வேகமாக சுழல்வது, சில நேரங்களில் தோளில் காரி உமிழ்ந்து, கெட்ட வார்த்தை ஒன்றைக் கூறி சுழல்வதும் இது போன்ற ஒரு பழக்கமாகும். அறையை விட்டு வெளியேறி, மூன்று முறை கதவைத் தட்டி மீண்டும் அழைக்கப்பட்டு உள்ளே வந்து ஹேம்லெட் டின் ஒரு வரியைக் கூறுவது மற்றொரு பிரபலமான "சடங்கு" ஆகும். த மெர்ச்சண்ட் ஆஃப் வெனிஸிலிருந்து ஒரு வரியை ஒப்புவித்து, அது அதிருஷ்டமான நாடகம் என நினைத்துக்கொள்வது இன்னுமொரு சடங்காகும்.

நிகழ்த்துதல் வரலாறு

ஷேக்ஸ்பியரின் காலம்

ஃபோர்மான் ஆவணத்தில் குறிப்பிடப்பட்டத்தைத் தவிர்த்து, ஷேக்ஸ்பியரின் காலத்தில் நாடகம் நிகழ்த்தப்பட்டதற்கான பதிவுகள் எதுவும் இல்லை. ஸ்காட்லாந்து கருப்பொருளின் காரணமாக இந்த நாடகம் சில நேரங்களில் ஜேம்ஸ் மன்னருக்காக எழுதப்பட்டிருக்கலாம், ஒரு வேளை அறிமுகப்படுத்தப்பட்டிருக்கலாம் எனக் கூறப்பட்டது இருப்பினும், இந்தக் கருத்தை வெளி ஆதாரங்கள் எதுவும் ஆதரிக்கவில்லை. நாடகத்தின் வீரம் மற்றும் அதன் மேடை நிகழ்த்தலின் சில குறிப்பிட்ட அம்சங்கள் (எடுத்துக்காட்டுக்கு, இரவு நேரக் காட்சிகள் அதிகமாக இருந்ததும் வழக்கத்திற்கு மாறாக அதிக எண்ணிக்கையிலான மேடைக்கு வெளியே இருந்து உருவாக்கப்படும் ஒலிகள் சேர்ப்பதும்), இப்போதுள்ள உரையானது உள்ளே நிகழ்த்தப்படுவதற்காக மறு உருவாக்கம் செய்யப்பட்டுள்ளது. ஒருவேளை மன்னரின் ஆட்கள் 1608 ஆம் ஆண்டில் கைப்பற்றிய ப்ளேக்ஃப்ரியார்ஸ் அரங்கத்தில் நிகழ்த்தப்பட்டிருக்கலாம்.

மறுசீரமைப்பும் 18 ஆம் நூற்றாண்டும்

மறுசீரமைப்பில், சர் வில்லியம் டேவனண்ட் மக்பத் தின் நாடகத்தனமான "ஓப்பெராவின் அம்சம் கொண்ட" தழுவலான படைப்பை உருவாக்கினார், அதில் "அனைத்து பாடல்கள் மற்றும் நடனங்களும் இடம்பெற்றன" மேலும் "மந்திரவாதிகள் பறத்தல்" போன்ற சிறுப்பு விளைவுகளும் (ஜான் டவ்னஸ், ரொசியஸ் அஞ்சலிகானஸ் , 1708) (John Downes, Roscius Anglicanus) இடம்பெற்றன. டேவனண்ட்டின் மறு உருவாக்கமானது, லேடி மக்டஃபின் பாத்திரத்தை, லேடி மக்பத்தின் கருப்பொருள் ரீதியான மாறுபாடாக உருவாக்கியதன் மூலம் மேலும் மேம்படுத்தியது. 1667 ஆம் ஆண்டு ஏப்ரல் 19 அன்று சாம்வேல் பெப்பிஸ், தனது முதல் படைப்பான டெய்ரியில், டேவனண்டின் மக்பத் நாடகம் "மேடைக் கான நாடகங்களில் சிறந்தவற்றில் ஒன்றாகும். மேலும் அதில் நான் பார்த்ததிலேயே பல வகையான நடனமும் இசையும் இடம்பெற்றிருந்தது" என்றார். டேவனண்டின் படைப்பு, அடுத்த நூற்றாண்டின் மத்தியப் பகுதி வரை மேடைகளை ஆக்கிரமித்திருந்தது. இதுவே ஜேம்ஸ் குயின் போன்ற பதினெட்டாம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் பிரபலமான மக்பத்கள் பயன்படுத்திய படைப்பாகும்.

க்ரேட் மக்பத் என நினைவில் நின்ற சார்லஸ் மேக்லின், 1773 ஆம் ஆண்டு கோவண்ட் கார்டனில் நிகழ்த்தப்பட்ட நிகழ்ச்சிகளில் நடிப்புக்கு பிரபலமானவராவார். அந்த நிகழ்த்துதலின் போது கலகங்கள் வெடித்தன அந்தக் கலகங்கள் மேக்லினுக்கும் கேரிக் மற்றும் வில்லியம் ஸ்மித்துக்கும் இடையே ஏற்பட்ட போட்டிக்குத் தொடர்பாக உருவானவையாகும். மேக்லின் ஸ்காட்லாந்து உடையில் நடித்திருந்தார், ஆனால் அதற்கு முன்பு மக்பத்திற்கு இங்கிலிஷ் ப்ரிகேடியர் உடையே அணிவிக்கப்பட்டிருக்கும் மேக்லின் அதை மாற்றினார்; அவர் கேரிக்கின் இறப்பு வசனத்தை நீக்கினார், லேடி பம்க்டஃபின் பங்கை மேலும் குறைத்தார். நாடகத்திற்கு மதிப்பு மிக்க விமர்சனங்கள் கிடைத்தன. இருப்பினும், ஜியார்ஜ் ஸ்டீவன்சன் மாக்லின் (அப்போது எண்பது வயதுக்கு மேல் இருந்தார்) அந்தப் பாத்திரத்திற்கு சரியாகப் பொருந்தவில்லை என்பதைக் குறிப்பிட்டார்.

கேரிக்குப் பிறகு, பதினெட்டாம் நூற்றாண்டில் மிகவும் பிரபலமான மக்பத் ஜான் ஃபிலிப் கெம்பலாவார்; அவர் மிகவும் பிரபலமாக அந்தப் பாத்திரத்தில் தனது சகோதரி சாரா சிடான்ஸுடன் நடித்தார், அவரது லேடி மக்பத் பாத்திரம் மிகவும் சிறந்ததாக பரவலாகக் கருதப்பட்டதாகும். கெம்பல் தொடர்ந்து அதே யதார்த்த உடையணிவிப்பு மற்றும் மேக்லினின் படைப்புக் குறித்த ஷேக்ஸ்பியரின் மொழி ஆகியவற்றை நோக்கிய போக்கைப் பயன்படுத்தினார்; அவர் நாடகத்தின் ஸ்காட்லாந்து உடையைக் கொண்டு தொடர்ச்சியாக சோதனைகளைச் செய்துவந்தார் என வால்டர் ஸ்காட் கூறுகிறார். கெம்பலின் புரிதல் விளக்கத்திற்கான மறுமொழி பிரிந்திருந்தது; இருப்பினும் சிடான்ஸ் எதைப்பற்றியும் பொருட்படுத்தப்படாமல் பாராட்டப்பட்டார். ஐந்தாவது நாடகப் பகுதியில் இடம்பெறும் அவரது "தூக்கத்தில் நடக்கும்" காட்சியிலான நடிப்பு மிகவும் குறிப்பாகப் பேசப்பட்டது; லே ஹண்ட் அதை "மிக உயர்ந்தது" எனக் குறிப்பிட்டார். கெம்பல்-சிடான்ஸ் இருவரின் நடிப்பே முதலில் மிகவும் பரவலாக பிரபலமான படைப்புகளாகும், அதில் லேடி மக்பத்தின் வில்லத்தனம் மிகவும் ஆழமாகவும் மக்பத்தை விடவும் மிகவும் ஆற்றல் வாய்ந்ததாகவும் காண்பிக்கப்பட்டிருந்தது. பேங்க்வோவின் ஆவி மேடையில் தோன்றாதபடி அமைக்கப்பட்ட முதல் படைப்பும் அதுவே ஆகும்.

கெம்பலின் மக்பத் கதாப்பாத்திரம் சில விமர்சகர்களுக்கு, தேக்ஸ்பியரின் உரைக்குப் பொருத்தமற்ற வகையில் மிகவும் அதிக சிறந்த நடத்தையுடனும் நாகரிகமாகவும் அமைந்திருப்பதாகத் தோன்றியது. அவரின் வழிவந்த லண்டனின் முன்னணி நடிகர் எட்மன் கீன், உணர்ச்சிவயப்பட்ட பழக்கத்திற்காக அதிகம் விமர்சிக்கப்பட்டார், குறிப்பாக ஐந்தாவது நாடகப் பகுதியில். கீனின் மக்பத் நாடகம், உலகளவில் பாராட்டப்படவில்லை; எடுத்துக்காட்டுக்கு வில்லியம் ஹாஸ்லிட் கீனின் மக்பத் அவரது மூன்றாம் ரிச்சர்டைப் போலவே இருந்ததாகப் புகார் கூறினார். கீன் பிற பாத்திரங்களில் செய்ததைப் போலவே அவரது மக்பத்தின் மன வீழ்ச்சியின் முக்கியக் கூறாக அவரது ஆற்றல் மிக்க தன்மையைப் பயன்படுத்திக் கொண்டார். அவர் கெம்பலின் மக்பத் ஒரு நல்லவன் என வலியுறுத்தும் அழுத்தத்தை மாற்றி, அதற்கு மாறாக அவனை, குற்ற உணர்ச்சியாலும் பயத்தாலும் இடிந்து நொறுங்கிப்போகும் இரக்கமற்ற அரசியல்வாதியாகக் காண்பித்தார். இருப்பினும் கீன் காட்சியிலும் ஆடையிலும் இருந்த பகட்டின் போக்கை மாற்றவில்லை.

பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டு

அடுத்த மக்பத், பிரபலமான லண்டன் நடிகர் வில்லியம் சார்லஸ் மேக்ரெடி ஆவார். கீனின் விமர்சனத்தைப் போலவே பலதரப்பட்ட விமர்சனங்களைப் பெற்றார். மேக்ரெடி 1820 ஆம் ஆண்டு கோவட் கார்டனில் ஒரு பாத்திரத்தில் அறிமுகமானார். ஹாஸ்லிட் குறிப்பிட்டபடி, மேக்ரெடியின் கதாப்பாத்திரத்தின் அவதானிப்பு முழுக்க உளவியல் ரீதியானது; மந்திரவாதிகள் அவர்களது அபார சக்திகள் முழுவதையும் இழந்துவிடுகிறார்கள் மக்பத்தின் வீழ்ச்சியானது முழுக்க முழுக்க அவனது குணத்தில் இருந்த முரண்பாட்டினாலேயே விளைவதாகிறது. மேக்ரெடின் மிகவும் பிரபலமான லேடி மக்பத், ஹெலினா ஃபாசிட் (Helena Faucit) ஆவார், அவர் தனது 20 வயதுகளில் ஒரு பயங்கரமான பாத்திரத்தில் அறிமுகமானார், ஆனால் பின்னர் சிடான்ஸின் புரிதல் விளக்கத்தைப் போலில்லாத புரிதல் விளக்கத்திலான பாத்திரத்தில், சமகாலத்திய பெண்ணியல் நடத்தைகளின் நம்பிக்கைகளுடன் இணக்கமாக இருந்ததற்காக மிகவும் பாராட்டப்பட்டார். மேக்ரெடி அமெரிக்காவுக்கு மீண்டும் சென்ற பின்னர், அவர் அந்தப் பாத்திரத்தில் தொடர்ந்து நடித்தார்; 1849 ஆம் ஆண்டுஅமெரிக்க நடிகர் எட்வின் ஃபாரஸ்ட்டுடன் போட்டியில் ஈடுபட்டார், எட்வினின் ஆதரவாளர் ஒருவர் மேக்ரெடியினை நோக்கி அஸ்டர் ப்ளேஸில் சீறொலியை எழுப்பினார் இதனால் ஏற்பட்ட கலகமே அஸ்டர் ப்ளேஸ் கலகம் (Astor Place Riot) எனப்படுகிறது.

சார்லஸ் கீனும் அவரது மனைவியும் மக்பத் மற்றும் லேடி மக்பத்தாக, இதில் ஆடைகள் வரலாற்று ரீதியாக துல்லியமாக இருக்கும் நோக்கத்தில் அமைக்கப்பட்டிருக்கும் (1858).

இடைக்கால நுற்றாண்டின் இரண்டு மிகப் பிரபலமான மக்பத்துகள் சாம்வேல் ஃபெல்ப்ஸ் மற்றும் சார்லஸ் கீன் ஆகியோராவர். அவர்கள் இருவரும் பலதரப்பட்ட விமர்சனங்களையும் பிரபலமான வெற்றியையும் பெற்றனர். இருவருமே கதாப்பாத்திரத்தின் புரிதல் விளக்கத்தில், மேடை நடிப்பிலான பிற குறிப்பிட்ட அம்சங்களுக்காக பிரபலமானதை விடக் குறைவாகவே பிரபலமானார்கள். சேட்லர்'ஸ் வெல்ஸ் தியேட்டரில், ஃபெல்ப்ஸ் கிட்டத்தட்ட ஷேக்ஸ்பியரின் உண்மையான உரை முழுவதையும் பயன்படுத்தினார். அவர் வாயிற்காவலர் காட்சியின் முதல் பாதியை மீண்டும் பயன்படுத்தினார், அது டேவனாண்ட் காலத்திலிருந்து புறக்கணிக்கப்பட்டு வந்த காட்சியாகும்; இரண்டாம் பாதி அதன் நகைச்சுவைக்காக புறக்கணிக்கப்பட்டபடியே விடப்பட்டது. அவர் சேர்க்கப்பட்ட இசையை விட்டுவிட்டார், ஃபொலியோவில் இருந்த அளவுக்கு, மந்திரவாதிகளின் பாத்திரத்தைக் குறைத்தார். குறிப்பிடத்தக்க விதத்தில் மக்பத்தின் இறப்பைப் பொறுத்தவரை, அவர் ஃபோலியோ அம்சத்திற்கே திரும்பினார். இந்த முடிவுகளில் அனைத்துமே விக்டோரிய காலச் சூழலில் வெற்றிபெறவில்லை, மேலும் ஃபெல்ப்ஸ், 1844 ஆம் ஆண்டு முதல் 1861 ஆம் ஆண்டு வரையிலான காலத்தில் தனது ஆறுக்கும் மேற்பட்ட படைப்புகளில், ஷேக்ஸ்பியர் மற்றும் டேவனாண்டின் பல்வேறு சேர்க்கைகளைப் பயன்படுத்தி சோதனை முயற்சிகளைச் செய்தார். அவரது மிகவும் வெற்றிகரமான லேடி மக்பத் இஸபெல்லா க்ளின் ஆவார். அவரது நடிப்புத் திறமை, சிடான்சுக்குக் கிடைத்த விமர்சனங்களை நினைவூட்டின.

1850 ஆம் ஆண்டுக்குப் பிறகு ப்ரின்சஸ் தியேட்டரிலான கீனின் நாடகங்களில் இருந்த மிகச் சிறந்த அம்சம் ஆடையமைப்புகளில் துல்லியத் தன்மையே ஆகும். கீன் நவீன நகைச்சுவை நாடகத்தில் அவரது பெரிய வெற்றியைப் பெற்றார் மேலும் அவர் எலிசபெத் தொடர்பான பாத்திரங்களுக்குப் போதிய அளவு பாதிக்கும் தன்மை கொண்டிருக்கவில்லை எனப் பரவலாகக் கருதப்பட்டது. இருப்பினும், ரசிகர்கள் அதைப் பொருட்படுத்தவில்லை; 1853 ஆம் ஆண்டில் ஒரு நாடகம் இருபது வாரங்கள் ஓடியது. முன் கணிப்பின்படி, இந்தப் பயன்பாட்டின் ஒரு பகுதியானது கீனின் வரலாற்று துல்லியத்தன்மைக்கு பிரசித்தி பெற்றதாகும். அவரது தயாரிப்புகளில், அல்லார்டைஸ் நைக்கல் குறிப்பிடுவது போல் "தாவரவியல் கூட வரலாற்றின் படி சரியாக உள்ளது".

லண்டனில் உள்ள லைசியம் தியேட்டரில் 1875 ஆம் ஆண்டில் இந்தப் பாத்திரத்திலான ஹென்றி இர்விங்கின் முதல் முயற்சி தோல்வியடைந்தது. சிட்னி ஃப்ரன்சிஸ் பேட்மேன் தயாரிப்பில், கேட் ஜோசஃபின் பேட்மேனுடனான நடிப்பில், இர்விங் தனது மேலாளர் ஹெஸேகியா லிந்திகம் பேட்மேனின் மரணத்தால் பாதிக்கப்பட்டிருக்கலாம். இந்தத் தயாரிப்பு எண்பது நிகழ்த்துதல்களை அடைந்தாலும், அவரது மக்பத் ஹேம்லெட்டுடன் ஒப்பிடுகையில் தாழ்வாகவே தீர்மானிக்கப்பட்டது. லெசியத்தில் எல்லன் டெர்ரிக்கு எதிரான அவரது அடுத்த கட்டுரை 1888 ஆம் ஆண்டில் சிறப்பாக வந்தது, 150 நிகழ்த்துதல்களைக் கொண்டிருந்தது. ஹெர்மான் க்ளெயினின் உந்துதலால், இர்விங் ஆர்த்தர் சுல்லிவேனை அந்தப் படைப்புக்கான துணை இசையின் இசைக்கோர்வையை எழுதுமாறு செய்தார். ப்ராம் ஸ்டாக்கர் போன்ற நண்பர்கள் அவரது "உலவியல்" படிப்பை எதிர்த்தனர், அவர்கள் அதை நாடகம் தொடங்குவதற்கு முன்பாக மக்பத் டங்கனைக் கொல்வதாகக் கனவு காண்கிறான் என்ற கருத்தின் அடிப்படையில் எதிர்க்கின்றனர். அவனது எதிர்ப்பாளர்களில், ஹென்றி ஜேம்ஸ் உட்பட பலர் ஓரளவுள்ள முழுமையான வார்த்தை மாற்றங்களை (லேடி மக்பத்தின் மரணத்தின் போதான பேச்சில், "should have" க்கு பதிலாக "would have") எதிர்க்கின்றனர், மேலும் கதாப்பாத்திரத்தின் "நரம்புத்தளர்ச்சி உள்ள" மற்றும் "சிக்கலான தேவைமிக்க" அம்சங்களையும் எதிர்க்கின்றனர்.

இருபதாம் நூற்றாண்டு முதல் தற்போது வரை

பேரி வின்செண்ட் ஜேக்சன் நவீன-ஆடை அணிவிப்பைக் கொண்ட செல்வாக்கு பெற்ற படைப்பை, பிர்மிங்காம் ரெப்பர்ச்சரியில் 1928 ஆம் ஆண்டு மேடையில் நிகழ்த்தினார்; அந்தப் படைப்பு லண்டன் வரை சென்று, லண்டன் ராயல் கோர்ட் தியேட்டரில் நிகழ்த்தப்பட்டது. அது பலதரப்பட்ட விமர்சனங்களைப் பெற்றது; எரிக் மேச்சுரின் மக்பத்துக்கு போதிய திறனற்றவராகத் தீர்மானிக்கப்பட்டார், மேரி மெர்ராலின் வேம்பிஷ் லேடி பிடித்ததாக விமர்சிக்கப்பட்டது. த டைம்ஸ் இதழ் அதை "துன்பமான தோல்வி" எனத் தீர்மானித்தாலும், சார்லஸ் கீன் படைப்பில் அதிகமாக இருந்த காட்சியியல் மற்றும் பழமைத் தனம் ஆகியவற்றின் போக்கை மாற்றியமைப்பதில் பெரும் பங்கு வகித்தது.

ஃபெடரல் டியேட்டர் ப்ராஜக்ட் நீக்ரோ யூனிட்டின் மக்பத் தயாரிப்பு, 1935

இருபதாம் நூற்றாண்டில் அதிகமாக பிரபலமடைந்த படைப்புகளில், ஹார்லெமில் உள்ள லாஃபேயேட் தியேட்டரிலான ஃபெடரல் தியேட்டர் ப்ராஜக்ட்டின் நிகழ்த்துதல் முக்கியமாக இருந்தது, அது 1936 ஆம் ஆண்டு ஏப்ரல் 14 முதல் ஜூன் 20 வரை நிகழ்த்தப்பட்டது. முதல் மேடைப் படைப்பில், ஆர்சன் வெல்ஸ் ஜேக் கார்ட்டர் மற்றும் எட்னா தாமஸ் ஆகியோரைக் கொண்டு இயக்கினார், அதன் அனைத்து ஆப்பிரிக்க அமெரிக்க தயாரிப்புகளிலும் கனடா லீ பேங்க்வோவின் பாத்திரத்தில் நடித்தார். வெல்ஸ் காலனீயத்திற்குப் பிந்தைய ஹய்ட்டியில் நாடகத்தை அமைத்ததால், வூடூ மக்பத் என அது பிரபலமானது. அவரது இயக்கம் பார்வையாளர்களையும் எதிர்பார்ப்பு நிலையியையும் வலியுறுத்தியது: அவரது பன்னிரண்டுவகையிலான ஆப்பிரிக்க ட்ரம்ஸ் ஒலிகள் டேவனாண்டின் மந்திரவாதிகளின் கூட்டுப்பாடலை நினைவூட்டியது. வெல்ஸ் பின்னர், அதன் திரைப்படத் தழுவலில் 1948 ஆம் ஆண்டு ஒரு பாத்திரத்தில் நடித்து இயக்கினார்.

லாரன்ஸ் ஆலிவர் ஓல்ட் விக் தியேட்டரில், 1929 ஆம் ஆண்டு படைப்பில் மால்கமாகவும் 1937 ஆம் ஆண்டு படைப்பில் மக்பத்தாகவும் நடித்தார், அந்த தயாரிப்பின் போது விக் தியேட்டரின் இயக்குநர் லில்லியன் பேலிஸ் அது திறக்கப்படும் முன்னாள் இரவே காலமானார். ஆலிவரின் ஒப்பனை மிகவும் தடிப்பாகவும் அந்தப் படைப்புக்காக மிகவும் ஒய்யாரமாகவும் அமைந்திருந்தது. அதை விவியென் லேய் "மக்பத் நாடகத்தின் முதல் வரியை நீங்கள் கேட்டால், முதலில் லாரியின் ஒப்பனை உங்கள் மனதில் வரும், பின்னர் பேங்க்வோ, பின்னரே லாரி வருவார்" என்று கூறினார். ஆலிவர் பின்னர் மிகவும் பிரபலமான இருபதாம் நூற்றாண்டு படைப்புகளில் ஒன்றான 1955 ஆம் ஆண்டு ஸ்ட்ராட்ஃபோர்டு-அப்பான்-ஆவனில் க்ளென் பியாம் ஷாவின் தயாரிப்பில் நடித்தார். விவியன் லேயி லேடி மக்பத்தாக நடித்தார். துணை நடிகரான ஹரால்ட் ஹாப்சன் கோபமற்ற நிலையில் காணப்படுகிறார், இதில் ஷேக்ஸ்பியரின் வெற்றிகரமான தொழில் வாழ்க்கையை நடத்திய பல நடிகர்கள் நடித்துள்ளனர்: டொனால்ட்பேயினாக அயன் ஹோல்ம், மக்டஃபாக கெயித் மைக்கெல் மற்றும் வாயிற்காவலனாக பேட்ரிக் வைமார்க் ஆகியோர் அடங்குவர். இந்த வெற்றிக்கு ஆலிவர் ஒரு முக்கியக் காரணமாவார். அவரது நடிப்பின் செறிவு, குறிப்பாக கொலைகாரர்களுடனான அவரது உரையாடல் மற்றும் பேங்க்வோவின் ஆவியை எதிர்கொள்வதிலும் எட்மண்ட் கீனை நினைவுபடுத்தும் வகையில் இருப்பதாக பல விமர்சகர்கள் கூறினர். ஆலிவரின் மூன்றாம் ரிச்சர்டின் வசூலிலான தோல்விக்குப் பிறகு வந்த திரைப்பட வடிவங்களுக்கான திட்டங்கள் பலவீனமாயின. இந்த நிகழ்த்துதலின் போதுதான், கென்னித் டைனன், ஆலிவர் வரை "மக்பத்தாக இது வரை எவரும் வெற்றிபெறவில்லை" என எளிதாகக் கூறினார்.

1937 ஆம் ஆண்டு ஓல்ட் விக் தியேட்டரின் படைப்பில் ஆலிவரின் இணை நடிப்புடன், ஜுடித் ஆண்டர்சன் நாடகத்தில் சமமான வெற்றியைப் பெற்றார். அவர், மார்கரட் வெப்ஸ்டரின் இயக்கத்திலான தயாரிப்பில் உருவான, 1941 ஆம் ஆண்டு 131 முறை நிகழ்த்தப்பட்ட நாடகமான ப்ராட்வே தியேட்டரில் மாரிஸ் எவான்சுடன் லேடி மக்பத் வேடத்தில் நடித்தார். அதுவே ப்ராட்வே வரலாற்றில் நீண்டகாலம் நிகழ்த்தப்பட்ட நாடகமாகும். ஆண்டர்சன் மற்றும் எவான்ஸ் ஆகியோர் தொலைக்காட்சிக்கான இதன் பதிப்பில் இரு முறை நடித்தனர், 1954 ஆம் ஆண்டு ஒரு முறையும் 1962 ஆம் ஆண்டு மற்றொரு முறையும். அதில் மாரிஸ் 1962 ஆம் ஆண்டுத் தயாரிப்புக்கான எம்மி விருதைப் பெற்றார், ஆண்டர்சன் இரு தயாரிப்புகளுக்காகவும் விருதைப் பெற்றார். 1971 ஆம் ஆண்டில் த ட்ரேஜடி ஆஃப் மக்பத் என்னும் திரைப்படத் தழுவல், ஹக் ஹெஃப்னரால் தயாரிக்கப்பட்டது.

த்ரோன் ஆஃப் ப்ளட் (குமோனோசு ஜோ) (1957) என்ற ஜப்பானிய திரைப்படத் தழுவலில், டோஷிரோ மிஃபியூன் முக்கியக் கதாப்பாத்திரத்தில் நடித்தார். மேலும் இக்கதை ஃப்யூடலிச ஜப்பானில் நடப்பதாக அமைக்கப்பட்டிருந்தது. அது நல்ல வரவேற்பைப் பெற்றது. மேலும் கிட்டத்தட்ட நாடகத்தின் திரைக்கதை எதுவுமே இல்லாமலே விமர்சகர் ஹரோல் ப்ளூம் அதை "மக்பத் தின் மிகச் சிறந்த வெற்றிகரமான திரைப்பட வடிவம்" எனக் கூறினார்.

ராயல் ஷேக்ஸ்பியர் கம்பெனிக்கான ட்ரெவார் நன் இயக்கிய படைப்பு மிகவும் பிரபலமான இருபதாம் நூற்றாண்டு தயாரிப்புகளில் ஒன்றாகும். அது 1976 ஆம் ஆண்டில் உருவாக்கப்பட்டது. நன் இந்த நாடகத்தில் நைக்கல் வில்லியம்சன் மற்றும் ஹெலென் மிர்ரென் ஆகியோரை இரண்டு ஆண்டுகள் முன்னதாகவே இயக்கினார், ஆனால் அந்தப் படைப்பு பெரிய அளவில் வெற்றிபெறவில்லை. 1976 ஆம் ஆண்டில், நன் த அதர் ப்ளேசில் குறைந்தபட்ச செட்டுடன் நாடகத்தை உருவாக்கினார்; கதாப்பாத்திரங்களின் உளவியல் செயல்களைக் கவனிக்கும் வகையில் இந்த சிறிய கிட்டத்தட்ட வட்ட மேடையில் நாடகத்தை அமைத்தார். தலைப்புப் பாத்திரத்தில் அயன் மெக்கெல்லன் மற்றும் லேடி மக்பத்தாக ஜூடி டென்ச் ஆகியோர் நடித்தது நல்ல வரவேற்பைப் பெற்றது. டென்ச், அவரது நடிப்புக்காக 1977 ஆம் ஆண்டு SWET சிறந்த நடிகைக்கான விருதை வென்றார், மேலும் 2004 ஆம் ஆண்டில் RSC உறுப்பினர்கள் அந்த நிறுவனத்தின் வரலாற்றிலேயே சிறந்த நடிப்பை வழங்கியவர் என வாக்களித்தனர்.

நன்னின் தயாரிப்பு 1977 ஆம் ஆண்டில் லண்டனுக்கு மாற்றப்பட்டது மேலும் பின்னர் தொலைக்காட்சிக்காக படமாக்கப்பட்டது. அது, ஆல்பர்ட் ஃபின்னே மக்பத்தாகவும் டோராத்தி டுட்டின் லேடி மக்பத்தாகவும் நடித்த, 1978 ஆம் ஆண்டு வெளியான பீட்டர் ஹாலின் தயாரிப்பின் மிகைப்படுத்தலாகவே இருந்தது. ஆனால் பிரபலமே அடையாத சமீபத்திய மக்பத், ஓல்ட் விக்கில் 1980 ஆம் ஆண்டு நிகழ்த்தப்பட்டது. (ப்ரையன் ஃபோர்ப்ஸின்) அந்தத் தயாரிப்பில் பீட்டர் ஓ'டூல் மற்றும் ஃப்ரான்சிஸ் டோமெல்டி ஆகியோர் முக்கியக் கதாப்பாத்திரங்களை ஏற்றிருந்தனர். அது முதல் இரவுக் காட்சிக்கு முன்பு அரங்கத்தின் டிமோதி வெஸ்ட் என்னும் கலை இயக்குநரால் வெளிப்படையாக உரிமை கைவிடப்பட்டதாகும், விற்பனையில் சாதிக்கும் என்ற நிலையிலும் குறைவான பிரபலத் தன்மை இருந்ததே அதற்குக் காரணமாகும். விமர்சகர் ஜேக் டிங்கர் டெய்லி மெயிலில் குறிப்பிட்டது போல: "தயாரிப்பானது கதாநாயகத் தனமான நகைச்சுவையைப் போல முழுக்க முழுக்க மோசமாக இல்லை"

ஷேக்ஸ்பியரின் படைப்புகளில், மேடையில் மிகவும் "ஆதிக்கம் செலுத்தும் மற்றும் சவாலாக அமையும்" பாத்திரங்களில் லேடி மக்பத் ஒன்றாகக் கருதப்படுகிறது. அந்தக் கதாப்பாத்திரத்தில் வெற்றிகரமாக விளங்கிய பிற நடிகைகளில், க்வென் ஃப்ரேங்கான்-டேவிஸ், க்ளெண்டா ஜேக்சன் மற்றும் ஜேன் லெப்போட்டேர் ஆகியோர் அடங்குவர்.

ஒரு முறை நாடகம் முரேயில் உள்ள மக்பத்தின் உண்மையான வீட்டில் நடத்தப்பட்டது அதை நேஷனல் தியேட்டர் ஆஃப் ஸ்க்லாட்லாந்து தயாரித்தது அது எல்கின் கதீட்ரலில் நிகழ்த்தப்படுவதாக இருந்தது. தொழில்முறை நடிகர்கள், நடனக் கலைஞர்கள், இசைக்கலைஞர்கள், பள்ளி சிறுவர்கள் மற்றும் ஒரு மூரேயின் ஒரு சமூகத்தினர் ஆகிய அனைவரும் கலந்துகொண்ட இந்நிகழ்ச்சி, ஹைலேண்ட் இயர் ஆஃப் கல்ச்சரில் (2007) ஒரு முக்கியமான நிகழ்வாக இருந்தது.

அதே ஆண்டில், பேட்ரிக் ஸ்டீவர்ட் மற்றும் கேட் ஃப்ளிட்வுட் ஆகியோர் நடித்த 2007 ஆம் ஆண்டு சிச்செஸ்டர் விழாவுக்கான ருப்பர்ட் கூல்டின் தயாரிப்பானது, 1976 ஆம் ஆண்டு RSC தயாரிப்பில் நன்னின் இயக்கத்திலான தயாரிப்புக்கு போட்டியிடும் விதத்தில் அமைந்திருந்தது என்பதில் விமர்சகர்களிடையே ஒரு பொதுவான ஒப்புதல் உருவானது. அது லண்டனில் உள்ள கெயில்கட் தியேட்டருக்கு மாற்றப்பட்ட போது, டெய்லி டெலிக்ராஃபில் (Daily Telegraph) விமர்சனங்களை எழுதிவந்த சார்லஸ் ஸ்பென்சர், அவர் கண்டதிலேயே மிகச் சிறந்த மக்பத் தயாரிப்பு அதுவாகும் என எழுதினார். ஈவினிங் ஸ்டாண்டர்டு தியேட்டர் அவார்ட்ஸ் 2007 ஆம் ஆண்டு நிகழ்ச்சியில், அந்தத் தயாரிப்பு, ஸ்டீவர்ட்டுக்கு சிறந்த நடிகருக்கான விருதையும் கூல்டுக்கு சிறந்த இயக்குநருக்கான விருதையும் பெற்றுத்தந்தது. அதே தயாரிப்பு அமெரிக்காவின் ப்ரூக்லின் அகாடமி ஆஃப் மியூசிக்கில் 2008 ஆம் ஆண்டில் இடம்பெற்றது, அது விற்பனையான ஓட்டத்திற்குப் பின்னர் ப்ராட்வேக்குச் சென்றது.

2003 ஆம் ஆண்டில் பிரித்தானிய தியேட்டர் கம்பெனி, மேடையிடுவதற்கு "ஸ்லீப் நோ மோர் " நாடகத்தை பன்ச்ட்ரங் லண்டனில் உள்ள த பியூஃபாய் பில்டிங்கைப் பயன்படுத்தியது அது பழைய விக்டோரிய பள்ளியாகும். அதில் ஹிட்ச்காக் த்ரில்லர் பாணியிலான மக்பத்தின் கதையாகும், அதில் பழைய ஹிட்ச்காக் திரைப்படங்களிலிருந்து எடுக்கப்பட்ட சவுண்ட் ட்ராக்குகளை இசைக்காகப் பயன்படுத்தப்பட்டது. பன்ச்ட்ரங் படைப்பு தயாரிப்பை மீண்டும் நடத்தியது அது புதிய விரிவாக்கப்பட்ட பதிப்பாக உருவாக்கியது. அது மாசுச்சூயிஸ்ட்சில் உள்ள ப்ரூக்லினில் இருந்த கைவிடப்பட்ட பள்ளியில் அக்டோபர் 2009 ஆம் ஆண்டில் உருவாக்கப்பட்டது. அது அமெரிக்கன் ரிப்பேர்ச்சரி தியேட்டருடன் இணைந்து உருவாக்கப்பட்டது.

2004 ஆம் ஆண்டில் இந்திய இயக்குநர் விஷால் பரத்வாஜ் மக்பத்தின் திரைப்படத் தழுவலான மக்பூல் என்னும் திரைப்படத்தை உருவாக்கினார். தற்காலத்தில் மும்பை நிழலுகத்தில் நிகழ்வதாக அமைக்கப்பட்டிருந்தது. அதில் இர்ஃபான் கான், தபு, பங்கஜ் கப்பூர், ஓம் பூரி, நசிருதீன் ஷா மற்றும் பியுஷ் மிஷ்ரா ஆகியோர் முக்கிய பாத்திரங்களில் நடித்தனர். அந்தத் திரைப்படம் மிகுந்த பாராட்டுகளைப் பெற்றதோடு விஷால் பரத்வாஜ் மற்றும் இர்ஃபான் கான் இருவரையும் பிரபலமாக்கியது.

2006 ஆம் ஆண்டில் ஹார்ப்பர் காலின்ஸ் மக்பத் அண்ட் சன் என்னும் புத்தகத்தை ஆஸ்திரேலிய ஆசிரியர் ஜாக்கி ஃப்ரென்ச் மூலம் வெளியிட்டார்.

2008 ஆம் ஆண்டில் பெகாசஸ் புக்ஸ் நிறுவனம், அமெரிக்க ஆசிரியரான நாடக ஆசிரியரான நோவா லூக்மேன் மூலம் த ட்ரேஜடி ஆஃப் மக்பத் பார்ட் II : த சீட் ஆஃப் பேங்க்வோ, என்னும் நாடகத்தை வெளியிட்டது. அது உண்மையான மக்பத்தை விலகிய போது ஆதிக்கம் செலுத்தவும் அதன் பல இடைவெளிகளை நிரப்பவும் முயற்சித்தது.

புற இணைப்புகள்

நாடக நிகழ்ச்சிகள்

• லண்டன் மற்றும் ஸ்ட்ராட்ஃபோர்டிலிருந்து நிகழ்த்துதல்களும் புகைப்படங்களும் மக்பத்தின் நிகழ்த்துதல்களும் 1960–2000 - டிசைனின் ஷேஸ்க்பியரின் ஆதாரத்திலிருந்து
• த ஷேக்ஸ்பியர் வீடியோ சொசைட்டி பதிப்பு (Google வீடியோ - 2 மணி 12 நிமி) பரணிடப்பட்டது 2009-02-24 at the வந்தவழி இயந்திரம்
• திரைப்படத்தில் மக்பத் பரணிடப்பட்டது 2008-01-20 at the வந்தவழி இயந்திரம்

ஆடியோ பதிவு

• மக்பத்: இலவச முழு நீள பதிவு ejunto.com இல்

நாடகத்தின் உரை

• மக்பத் நேவிகேட்டர் – தேடக்கூடிய, விளக்கக் குறிப்புகளுடன் கூடிய மக்பத்தின் HTML பதிப்பு.
• வில்லியம் ஷேக்ஸ்பியரின் முழு படைப்புகள் பரணிடப்பட்டது 2011-04-26 at the வந்தவழி இயந்திரம் - அடிப்படை HTML இல் முழு நாடகம்.
• க்ளாசிக் லிட்ரேச்சர் லைப்ரரி - மக்பத்தின் HTML பதிப்பு.
• ப்ராஜக்ட் கூட்டன்பர்க் பரணிடப்பட்டது 2004-10-09 at the வந்தவழி இயந்திரம் : மக்பத் - ப்ராஜக்ட் கூட்டன்பர்க்கிலிருந்து ASCII எளிய உரை
• shakespeareNet பரணிடப்பட்டது 2007-08-08 at the வந்தவழி இயந்திரம் - மக்பத்தின் ஒவ்வொரு நாடகப் பகுதி
• நோ ஃபியர் ஷேக்ஸ்பியர் பரணிடப்பட்டது 2011-02-23 at the வந்தவழி இயந்திரம் - ஸ்பார்க்நோட்ஸ் - மூல உரை மற்றும் நவீன மொழிபெயர்ப்பு பக்கவாரியாக
• மக்பத் – மக்பத் தின் தேடக்கூடிய மற்றும் காட்சி எண்ணிடப்பட்ட பதிப்பு

கருத்துரை

• ஸ்பார்க்நோட்ஸ்
• க்ளிஃப்நோட்ஸ் பரணிடப்பட்டது 2010-03-08 at the வந்தவழி இயந்திரம்
• மக்பத் - ஆய்வு வழிகாட்டி, கருப்பொருள்கள், மேற்கோள்கள், ஆசிரியர்களின் வழிகாட்டி
• வெப் இங்கிலிஷ் டீச்சரில் மக்பத்தின் பாடத் திட்டங்கள் பரணிடப்பட்டது 2009-11-26 at the வந்தவழி இயந்திரம்
• ஷேக்ஸ்பியர் மற்றும் அதிகாரத்தின் பயன்பாடு - ஸ்டீவன் க்ரீன்ப்ளாட்
• மக்பத் உரை-அடிப்படையிலான விளையாட்டு பரணிடப்பட்டது 2010-07-12 at the வந்தவழி இயந்திரம் - உரை-அடிப்படையிலான விளையாட்டுடன் கூடிய மக்பத்தின் முழு உரை
• TheFinalClub.org பரணிடப்பட்டது 2008-06-07 at the வந்தவழி இயந்திரம் - முழு நாடகம், எவரும் கருத்துரை சேர்க்கக்கூடிய வசதியுடன் கூடியது
• மேதா பட்டேல்-ஸ்க்வார்ஸால் பகுப்பாய்வு செய்யப்பட்ட பதினாறு முக்கிய மேற்கோள்கள் பரணிடப்பட்டது 2010-07-30 at the வந்தவழி இயந்திரம்