கெக்கக்

கெக்கக் (Kecak) என்பது, இந்தோனேஷியன் தொரி கெகாக் போலவே, பாலித் தீவின் இந்து நடனம் மற்றும் இசை நாடகத்தின் ஒரு வடிவமாகும். இது, 1930 களில், இந்தோனேசியாவிலுள்ள. பாலியில் வளர்ச்சியடைந்தது. இது உருவாக்கப்பட்டதிலிருந்து, முதன்மையாக ஆண்களால் நிகழ்த்தப்பட்டது. முதல் பெண்கள் கெக்கக் குழு 2006 இல் தொடங்கியது. ^[1] இந்த நடனம் இராமாயணத்தின் கதையை அடிப்படையாகக் கொண்டது. மேலும், பாரம்பரியமாக பாலி நகரம் முழுவதும் உள்ள கோவில்கள் மற்றும் கிராமங்களில் இந்த நடன நிகழ்ச்சி நிகழ்த்தப்படுகிறது.

கெக்கக், ராமாயண குரங்கு மந்திரம் என்றும் அழைக்கப்படுகிறது. இந்த நடனம் 150 க்கும் மேற்பட்ட கலைஞர்களால் நடத்தப்படுகிறது. இவர்கள் அனைவரும் ஒரு வட்டமாக நின்று கொண்டு, " சக் " என்று முழக்கமிட்டு, தோள்களையும், கைகளையும் அசைக்கின்றனர். இவர்கள், இடுப்பைச் சுற்றி கட்டம் போட்ட துணிகளை அணிந்துகொண்டு நடனம் ஆடுகின்றனர். இந்த செயல்திறன் ராமாயணத்திலிருந்து ஒரு போரை சித்தரிக்கிறது. இதில் ஹனுமான் தலைமையிலான குரங்கு போன்ற வானரங்கள், இளவரசர் இராமருக்கு எதிரான தீய மன்னன் இராவணனை எதிர்த்துப் போராட உதவுகிறார்கள். கெக்கக் சங்கியாங் என்கிற நடனத்தின் சாயலைக் கொண்டிருக்கிறது. சங்கியாங் நடனம், ஒரு சமாதி நிலையைத் தூண்டும் பேயோட்டும் நடனம் என அறியப்படுகிறது. ^[2]

வரலாறு

கெக்கக் நடனம், 1930 களில், ஆண்கள் குழுவினரால் முதலில் ஒரு சமாதி நிலையைத் தூண்டும் சடங்காக நடத்தப்பட்டது. வால்டர் ஸ்பைஸ், என்கிற ஜெர்மனி நாட்டைச் சேர்ந்த ஓவியர் மற்றும் இசைக்கலைஞர், பாலியில் வசிக்கும் போது இந்த சடங்கில் ஆழ்ந்த ஆர்வம் காட்டினார். அவர் இதை இந்து ராமாயணத்தை அடிப்படையாகக் கொண்ட நாடகமாகவும், மேற்கத்திய சுற்றுலா பார்வையாளர்களுக்கு முன்பாக நடிப்பிற்காகவும் நடனமாடினார்.

வால்டர் ஸ்பைஸ் இந்தோனேசிய நடனக் கலைஞர் வயன் லிம்பாக் உடன் பணிபுரிந்தவர் ஆவார். அவர் பாலினீஸ் குழுக்களின் சர்வதேச சுற்றுப்பயண நிகழ்ச்சிகளை ஏற்பாடு செய்வதன் மூலம் இந்த நடனத்தை பிரபலப்படுத்தினார். இந்த சுற்றுப்பயணங்கள் கெக்கக் நடனத்தை சர்வதேச அளவில் அறிய உதவியது.

"நவீன கலை-கலாச்சார அமைப்பின்" ஒரு பகுதியாக ஜேம்ஸ் கிளிஃபோர்ட் விவரிக்கும் ஒரு எடுத்துக்காட்டு:- ^[3] இந்த நடனம், "மேற்கு அல்லது மேற்கத்திய புற கலாச்சார கூறுகளை ஏற்றுக்கொள்கிறது, மாற்றுகிறது, அல்லது பயன்படுத்துகிறது. அதே நேரத்தில் இது ஒரு 'கலையாக, 'இது ஒரு காலத்தில் ஒட்டுமொத்த கலாச்சாரத்தில் ஒரு தனி நிறுவனமாக உட்பொதிக்கப்பட்டது ". ^[4] இதற்கு மாறாக, ஒற்றர்கள் தீவுக்கு வந்தபோது பாலினியர்கள் ஏற்கனவே இந்த வடிவத்தை வளர்த்துக் கொண்டிருந்தார்கள் என்று ஒரு நடிகரும், நடன இயக்குனரும், அறிஞருமான நான் வயன் டிபியா கூறுகிறார். ^[5] எடுத்துக்காட்டாக, 1920 களில், லிம்பாக் பாரிஸ் இயக்கங்களை கேக் லீடர் பாத்திரத்தில் இணைத்துக்கொண்டார். "உளவாளிகளுக்கும், இந்த கண்டுபிடிப்பு பிடித்திருந்தது". மேலும், வழக்கம்போல கேம்லனைக் காட்டிலும் கேக் கோரஸுடன் சேர்ந்து,லிம்பாக் "ராமாயணத்தை அடிப்படையாகக் கொண்ட ஒரு காட்சியை உருவாக்க வேண்டும்" என்று அவர் பரிந்துரைத்தார். ^[2]

நடன அமைப்பு

கெகாக் நடனம் பொதுவாக சுமார் ஐம்பது முதல் நூறு ஆண்கள் வரை பங்குபெறும் ஒரு நடனமாக உள்ளது. இவர்கள், இடுப்பை சுற்றி ஒரு ஆடையை மட்டுமே அணிந்துகொள்கின்றனர். இவர்களின் மேல் உடல்கள் வெறுமனே விடப்படுகின்றன. அவை செறிவான வட்டங்களை உருவாக்குகின்றன. வட்டத்தின் நடுவில் ஒரு பாரம்பரிய பாலினீஸ் தேங்காய் எண்ணெய் விளக்கு உள்ளது. முதலில் இவர்கள் தங்கள் உடல்களை இடது மற்றும் வலது பக்கம் நகர்த்தி, " சக் கே-சக் கே-சக் கே-சக் " என்ற சொற்களை தொடர்ச்சியாக, மெதுவான தாளத்தில் கோஷமிடுகிறார்கள். படிப்படியாக தாளம் வேகமடைகிறது. மேலும், வேகமாக ஒலி எழுப்பியவாறே, அவர்கள் கைகளை உயர்த்தி, காற்றில் பறப்பது போல பாவனை செய்கிறார்கள். கெக்கக் நடனம், நடன-நாடகங்களுக்காக நிகழ்த்தப்படுகிறது. இதற்கான, கதை ராமாயண இந்து காவியத்திலிருந்து எடுக்கப்பட்டது. வெறும் மார்புடைய ஆண் கெக்கக் குழுவினர் ராமரின் வானாரப் படைகள் (குரங்குகள்) மற்றும் ராவணனின் அரக்கர் (ராட்சதர்கள்) படைகளின் பாத்திரத்தை வகிக்கின்றனர்.

நடன - நாடகத்தின் கால அளவு

இந்த நடன நாடகத்தின் செயல்திறனின் காலம் ஒரு மணி நேரம் ஆகும். தண்டகாரண்ய காட்டில் சீதா மற்றும் ராமர் நாடு கடத்தப்படுவதிலிருந்து தொடங்கி இராமாயணத்தின் கதை சித்தரிக்கப்பட்டுள்ளது. பொன்னிற மான் மூலம் சீதா தேவியை இராவணன் கடத்துதல்; இராவணன், ஜடாயு இடையே நடக்கும் போர்; ஜடாயு மூலம் இராமர் சீதையைத் தேடுவது; அனுமன், இராமர் மற்றும் இராவணன் இடையிலான சண்டை, போன்றவை நடனக்கலைஞர்களால் சித்தரிக்கப்படுகின்றன. கதையின் மனநிலை மற்றும் சூழலுக்கு ஏற்ப கேகாக் கோஷங்கள் போடப்படுகின்றன.

நடைபெறும் இடங்கள்

பாலியில் கெக்கக் நடன நிகழ்ச்சிகள் வழக்கமாக தினமும் மாலை வேளையில் (மாலை 6 மணி, பாலி நேரம்) பாலினீஸ் இந்து கோவில்களான உலுவத்து கோயில் மற்றும் தனா லாட் போன்ற இடங்களில் நடைபெறும். மேலும் அங்கு கெக்கக் நிகழ்ச்சிகள் நடத்துவதற்காகவே உபுத், கருட விஷ்ணு காஞ்சன பண்பாட்டு பூங்கா, , படு பூலன், பாண்டவர் கடற்கரை போன்றவை பயன்படுத்தப்படுகின்றன. மற்றும் பாலியில் பிற பகுதிகளில் உள்ள கலாச்சார மற்றும் பொழுதுபோக்கு காட்சிகள் போன்ற பிற சந்தர்ப்பங்களிலும் கெக்கக் நிகழ்ச்சிகள் நடைபெறுகின்றன. செயல்திறனைச் செய்யும் நடனக் கலைஞர்கள் வழக்கமாக பாலியைச் சுற்றியுள்ள பகுதியில் வாழும் உள்ளூர் கிராமங்களிலிருந்து வருகிறார்கள்; அவர்கள் வழக்கமாக நடனத்தைத் தவிர வேறு ஒரு முக்கிய வேலையைக் கொண்டுள்ளனர். அவை கெகாக் நடனத்தை நிகழ்த்துவதற்கு முன்பு முடிக்கப்படுகின்றது. நடனத்தின் நடனக் கலைஞர்களின் வருமானம் பொதுவாக பார்வையாளர்களுக்கு விற்கப்படும் நுழைவுச் சீட்டுகளிலிருந்து வருகிறது. கெக்கக் நடன நிகழ்ச்சிகளுக்கு மிகவும் பிரபலமான இடமாக உலுவத்து கோயில் உள்ளது. ^[6]

குறிப்புகள்

↑ "Cultural Liberty Under Spotlight at Women Playwrights" பரணிடப்பட்டது 2012-10-04 at the வந்தவழி இயந்திரம், Jakarta Post, 3 December 2006, accessed 13 August 2010
↑ ^2.0 ^2.1 Michel Picard (April 1990). 'Cultural Tourism' in Bali: Cultural Performances as Tourist Attraction, Indonesia (Vol. 49 ). Southeast Asia Program Publications, Cornell University. p. 37–74.
↑ James Clifford, The Predicament of Culture: Twentieth-Century Ethnography, Literature, and Art (Cambridge and London: Harvard University Press, 1988), p. 223. Cited in Yamashita (1999), p.178.
↑ Shinji Yamashita. "Review: Michel Picard, Bali: Cultural Tourism and Touristic Culture", Indonesia, Vol. 67, (Apr., 1999), pp. 177–182. Southeast Asia Program Publications, Cornell University.
↑ David W. Hughes, "Review: Kecak: The Vocal Chant of Bali, by I Wayan Dibia", British Journal of Ethnomusicology, Vol. 6, (1997), pp. 195–195. British Forum for Ethnomusicology.
↑ https://www.youtube.com/watch?v=mGIlkmQX-g0

வெளி இணைப்புகள்

Treasures of the Asia Collections: The Ketjak Dance, Cornell University
Bali Honeymoon: A Photo Gallery – Bali's Kecak Dance photo gallery
WalterSpies.com – Describes Walter Spies' house in Bali and his Pita Maha artists' cooperative
UbuWeb Ethnopoetics: Ketjak: The Ramayana Monkey Chant

[1] "Cultural Liberty Under Spotlight at Women Playwrights" பரணிடப்பட்டது 2012-10-04 at the வந்தவழி இயந்திரம், Jakarta Post, 3 December 2006, accessed 13 August 2010

[Picard-2] 2.0 ^2.1 Michel Picard (April 1990). 'Cultural Tourism' in Bali: Cultural Performances as Tourist Attraction, Indonesia (Vol. 49 ). Southeast Asia Program Publications, Cornell University. p. 37–74.

[3] James Clifford, The Predicament of Culture: Twentieth-Century Ethnography, Literature, and Art (Cambridge and London: Harvard University Press, 1988), p. 223. Cited in Yamashita (1999), p.178.

[4] Shinji Yamashita. "Review: Michel Picard, Bali: Cultural Tourism and Touristic Culture", Indonesia, Vol. 67, (Apr., 1999), pp. 177–182. Southeast Asia Program Publications, Cornell University.

[Hughes-5] David W. Hughes, "Review: Kecak: The Vocal Chant of Bali, by I Wayan Dibia", British Journal of Ethnomusicology, Vol. 6, (1997), pp. 195–195. British Forum for Ethnomusicology.

[6] ttps://www.youtube.com/watch?v=mGIlkmQX-g0

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]