பைபுளோரைடு

பைபுளோரைடு
பெயர்கள்
	வேறு பெயர்கள் ஐதரசன் டைபுளோரைடு; பைபுளோரைடு எதிர்மின் அயனி; ஐதரசன் டைபுளோரைடு எதிர்மின் அயனி
இனங்காட்டிகள்
சிஏஎசு எண்	18130-74-0
ChemSpider	35308425
	InChI InChI=1S/F2H/c1-3-2/q-1; Key: LJRMFMQHZAVYNS-UHFFFAOYSA-N;
யேமல் -3D படிமங்கள்	Image
	SMILES F[H][F-];
பண்புகள்
மூலக்கூறு வாய்பாடு	HF2−
	மாறுதலாக ஏதும் சொல்லவில்லை என்றால் கொடுக்கப்பட்ட தரவுகள் யாவும்; பொருள்கள் அவைகளின் இயல்பான வெப்ப அழுத்த நிலையில் (25°C, 100kPa) இருக்கும். \| colspan=2 \| verify (இது: /?) வார்ப்புரு மேற்கோள்கள்

பைபுளோரைடு (bifluoride) என்பது HF₂^- என்ற மூலக்கூற்று வாய்ப்பாட்டால் விவரிக்கப்படும் ஒரு கனிம வேதியியல் எதிர்மின் அயனியாகும்.

தயாரிப்பு[தொகு]

நிறமற்றதாகக் காணப்படும் இது பொதுவாக புளோரைடு உப்புகள் ஐதரோபுளோரிக் அமிலத்துடன் வினைபுரியும்போது உருவாகிறது.

பயன்[தொகு]

பைபுளோரைடு உப்புகளை மின்னாற்பகுப்பு வினைக்கு உட்படுத்தி புளோரின் வாயுவை வர்த்தக அளவில் தயாரிக்கப் பயன்படுகிறது.

கட்டமைப்பு[தொகு]

பைபுளோரைடு அயனியானது F−H பிணைப்பு நீளம் 114 பைக்கோமீட்டர் அளவு கொண்ட நேரியல் சமச்சீர்மைய அமைப்பைக் கொண்டுள்ளது.^[1] பிணைப்பு வலிமை 155 கி.யூல்/மோல் என்ற அளவைக்காட்டிலும் அதிகமாக இருக்கும் என்று மதிப்பிடப்பட்டுள்ளது.^[2] அணுக்கள் ஒரு 3-மைய 4-எலக்ட்ரான் பிணைப்பினால் ஒருங்கிணைக்கப்பட்டுள்ளதாக மூலக்கூற்று சுற்றுப்பாதை கோட்பாடு தெரிவிக்கிறது.^[3]

வினைகள்[தொகு]

பொட்டாசியம் பைபுளோரைடு, அமோனியம் பைபுளோரைடு போன்ற உப்புகள் புளோரைடு உப்புகளை ஐதரோபுளோரிக் அமிலத்துடன் வினைபுரியச் செய்து தயாரிக்கப்படுகின்றன.

MF + HF → M(HF₂) M = K⁺ or NH⁺
₄

பொட்டாசியம் பைபுளோரைடு இரண்டாவது சமமான ஐதரசன் புளோரைடை இணைக்கிறது:^[4]

K(HF₂) + HF → K(H₂F₃)

இவ்வுப்புகள் சூடுபடுத்தப்பட்டால் ஐதரசன் புளோரைடு விடுவிக்கப்படுகிறது.

மேற்கோள்கள்[தொகு]

↑ Denne, W.A.; Mackay, M.F. (1971). "Crystal structure of p-toluidinium bifluoride". Journal of Crystal and Molecular Structure 1 (5): 311–318. doi:10.1007/BF01200805.
↑ Emsley, J. (1980). "Very Strong Hydrogen Bonds". Chemical Society Reviews 9: 91–124. doi:10.1039/CS9800900091. https://archive.org/details/sim_chemical-society-great-britain-chemical-society-reviews_1980_9_1/page/91.
↑ Pimentel, G. C. The Bonding of Trihalide and Bifluoride Ions by the Molecular Orbital Method. J. Chem. Phys. 1951, 19, 446-448. எஆசு:10.1063/1.1748245
↑ Aigueperse, Jean; Mollard, Paul; Devilliers, Didier; Chemla, Marius; Faron, Robert; Romano, René; Cuer, Jean Pierre (2005), "Fluorine Compounds, Inorganic", Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry, Weinheim: Wiley-VCH, எண்ணிம ஆவணச் சுட்டி:10.1002/14356007.a11_307

[1] Denne, W.A.; Mackay, M.F. (1971). "Crystal structure of p-toluidinium bifluoride". Journal of Crystal and Molecular Structure 1 (5): 311–318. doi:10.1007/BF01200805.

[2] Emsley, J. (1980). "Very Strong Hydrogen Bonds". Chemical Society Reviews 9: 91–124. doi:10.1039/CS9800900091. https://archive.org/details/sim_chemical-society-great-britain-chemical-society-reviews_1980_9_1/page/91.

[3] Pimentel, G. C. The Bonding of Trihalide and Bifluoride Ions by the Molecular Orbital Method. J. Chem. Phys. 1951, 19, 446-448. எஆசு:10.1063/1.1748245

[Aigueperse-4] Aigueperse, Jean; Mollard, Paul; Devilliers, Didier; Chemla, Marius; Faron, Robert; Romano, René; Cuer, Jean Pierre (2005), "Fluorine Compounds, Inorganic", Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry, Weinheim: Wiley-VCH, எண்ணிம ஆவணச் சுட்டி:10.1002/14356007.a11_307

[1]

[2]

[3]

[4]