உள்ளடக்கத்துக்குச் செல்

நெருக்கமான கூட்டாளரின் வன்முறை

கட்டற்ற கலைக்களஞ்சியமான விக்கிப்பீடியாவில் இருந்து.
கணவரின் அமிலத் தாக்குதலுக்கு பலியான மரியம்.

நெருங்கிய கூட்டாளியின் வன்முறை (Intimate partner violence) என்பது தற்போதைய அல்லது முன்னாள் வாழ்க்கைத் துணை அல்லது துணைவர் அல்லது துணைவருக்கு எதிரான நெருங்கிய உறவில் பங்குதாரரால் நடத்தப்படும் குடும்ப வன்முறை ஆகும்.[1] [2] இவ்வாறான வன்முறை என்பது உடல், வாய்மொழி, உணர்ச்சி, பொருளாதார , பாலியல் துன்புறுத்தல் உட்பட பல வடிவங்களை எடுக்கலாம். உலக சுகாதார அமைப்பு இவ்வாறு வரையறுக்கிறது "... உடல் ரீதியான ஆக்கிரமிப்பு, ன்புறுத்தல், கட்டுப்படுத்தும் நடத்தைகள் உட்பட உறவில் உள்ளவர்களுக்கு உடல், உளவியல் அல்லது பாலியல் தீங்கு விளைவிக்கும் ஒரு நெருக்கமான உறவுக்குள் எந்த நடத்தையும்."[3] இது சில நேரங்களில் வெறுமனே கணவன் அல்லது பங்குதாரர் துன்புறுத்தல் என குறிப்பிடப்படுகிறது.[4]

இவ்வாறான வன்முறையின் மிக தீவிரமான வடிவம் நெருக்கமான பயங்கரவாதம், வன்முறையை கட்டுப்படுத்தும் வன்முறை அல்லது வெறுமனே கட்டாய கட்டுப்பாடு என்று அழைக்கப்படுகிறது . இத்தகைய சூழ்நிலைகளில், ஒரு பங்குதாரர் முறையாக வன்முறை மற்றும் கட்டுப்படுத்துகிறார். இது பொதுவாக பெண்களுக்கு எதிராக ஆண்களால் நிகழ்த்தப்படுகிறது, மேலும் மருத்துவ சேவைகள் மற்றும் பெண்கள் தங்குமிடத்தின் பயன்பாடு தேவைப்படும் வகைகளில் இதுவே அதிகம்.[5][6][7] நெருக்கமான பயங்கரவாதத்திற்கு எதிர்ப்பு, இது தற்காப்பு வடிவமாகும். இது வன்முறை எதிர்ப்பு என்று அழைக்கப்படுகிறது. இது பொதுவாக பெண்களால் நடத்தப்படுகிறது. [8] [9]

ஆண்களுக்கு எதிரான குடும்ப வன்முறை பற்றிய ஆய்வுகள், ஆண்கள் தங்கள் பெண் நெருங்கிய கூட்டாளிகளால் நிகழ்த்தப்படும் குடும்ப வன்முறையைப் பற்றி குறைவாகவே தெரிவிப்பதாகக் கூறுகின்றன.[10] [11] மறுபுறம், ஆண்கள் கடுமையான செயல்களைச் செய்ய அதிக வாய்ப்புள்ளது.[12] [13] [14] இதன் விளைவாக பெண்கள் கடுமையான காயங்களுக்கு ஆளாக நேரிடுகிறார்கள்.[15]

பின்னணி

[தொகு]
பெனினில் ஒரு பெண்ணுக்கு எதிரான உடல் ரீதியான வன்முறை.

நெருக்கமான உறவில் இருக்கும் இரண்டு நபர்களிடையே வன்முறை ஏற்படுகிறது. இது ஓரினச்சேர்க்கை அல்லது ஓரினச்சேர்க்கை ஜோடிகளுக்கு இடையில் ஏற்படலாம். பாதிக்கப்பட்டவர்கள் ஆளாகவோ அல்லது பெண்ணாகவோ இருக்கலாம். தம்பதியர் சேர்ந்து வாழ்வது அல்லது திருமணமாக இருக்கலாம். மேலும், வன்முறை வீட்டிலோ அல்லது வெளியிலோ ஏற்படலாம்.[16]

1990களில் நடத்தப்பட்ட ஆய்வுகள், ஆண்களும் பெண்களும் துன்புறுத்தல் செய்பவர்களாகவோ அல்லது குடும்ப வன்முறையால் பாதிக்கப்பட்டவர்களாகவோ இருக்கிறார்கள். [nb 1] பெண்கள் பழிவாங்கும் அல்லது தற்காப்புக்காக வன்முறையில் ஈடுபட வாய்ப்புள்ளது மேலும் ஆண்களை விட குறைவான கடுமையான வன்முறைகளில் ஈடுபடுகின்றனர். அதேசமயம் ஆண்கள் பெண்களை விட நீண்ட கால துன்புறுத்தல்களை செய்ய வாய்ப்புள்ளது.

உலக சுகாதார அமைப்பு நெருக்கமான பங்குதாரர் வன்முறையை "உறவில் உள்ளவர்களுக்கு உடல், உளவியல் அல்லது பாலியல் தீங்கு விளைவிக்கும் ஒரு நெருக்கமான உறவுக்குள் எந்த நடத்தையும்" என்று வரையறுக்கிறது.[17] மேலும் கட்டுப்பாட்டு நடத்தைகளை ஒரு முறைகேடாக சேர்க்கிறது. [18]

2010 இல் நடத்தப்பட்ட ஒரு ஆய்வின்படி, உலகளவில் 15 வயது அல்லது அதற்கு மேற்பட்ட 30% பெண்கள் உடல் மற்றும்/அல்லது பாலியல் நெருக்கமான கூட்டாளர் வன்முறையை அனுபவித்துள்ளனர் எனக் கூறுகிறது.[19]

பாலியல் வன்முறை

[தொகு]

நெருக்கமான கூட்டாளிகளின் பாலியல் வன்முறைகள் நாட்டிற்கு ஏற்ப மாறுபடும். மேலும், கட்டாய வல்லுறவுக்கு உட்பட்ட பெண்களில் 25% வரை அடையலாம்.  கட்டாயம் செக்ஸ், அல்லது திருமண கற்பழிப்பு சில நாடுகளில், அடிக்கடி உள்நாட்டு வன்முறை மற்ற வடிவங்களில், குறிப்பாக உடல் தவறாக நிகழ்கிறது. 

இதையும் பார்க்கவும்

[தொகு]

குறிப்புகள்

[தொகு]
  1. ↑ Gelles 1980, 1989; McNeely and Mann 1990; Shupe, Stacey, and Hazelwood 1987; Straus 1973; Straus, Gelles, and Steinmetz 1980; Steinmetz 1977/1978.

மேற்கோள்கள்

[தொகு]
  1. ↑ Connie Mitchell (2009). Intimate Partner Violence: A Health-Based Perspective. ஒக்ஸ்போர்ட் பல்கலைக்கழகப் பதிப்பகம். pp. 319–320. ISBN 978-0199720729. Retrieved September 12, 2016.
  2. ↑ Mandi M. Larsen (2016). Health Inequities Related to Intimate Partner Violence Against Women: The Role of Social Policy in the United States, Germany, and Norway. Springer. pp. 110–111. ISBN 978-3319295657. Retrieved September 12, 2016.
  3. ↑ Krug (2002). World report on violence and health. World Health Organization. ISBN 9789240681804.
  4. ↑ Anglin (2014). Rosen's Emergency Medicine: Concepts and Clinical Practice, Volume 1. Elsevier Saunders. pp. 872–875. ISBN 978-1-4557-0605-1.
  5. ↑ Pamela Regan (2011). Close Relationships. Routledge. pp. 456–460. ISBN 978-1136851605. Retrieved March 1, 2016.
  6. ↑ Robert E. Emery (2013). Cultural Sociology of Divorce: An Encyclopedia. SAGE Publications. p. 397. ISBN 978-1452274430. Retrieved March 1, 2016.
  7. ↑ Anglin, Dierdre; Homeier, Diana C. (2014). "Intimate Partner Violence". In Marx, John; Walls, Ron; Hockberger, Robert (eds.). Rosen's Emergency Medicine: Concepts and Clinical Practice, Volume 1 (8th ed.). Elsevier Saunders. pp. 872–875. ISBN 978-1-4557-0605-1.
  8. ↑ Howe (2012). Marriages and families in the 21st century a bioecological approach. John Wiley & Sons. ISBN 9781405195010. Preview.
  9. ↑ Marital Separation and Lethal Domestic Violence. Routledge. 2015. ISBN 978-1317522133. Retrieved March 1, 2016.
  10. ↑ Dutton, Donald G.; Nicholls, Tonia L. (September 2005). "The gender paradigm in domestic violence research and theory: Part 1—The conflict of theory and data". Aggression and Violent Behavior 10 (6): 680–714. doi:10.1016/j.avb.2005.02.001. 
  11. ↑ Watson, Dorothy; Parsons, Sara (July 2005). Domestic Abuse of Women and Men in Ireland: Report on the National Study of Domestic Abuse. Stationery Office. p. 169. ISBN 978-0-7557-7089-2.
  12. ↑ Morse, Barbara J. (January 1995). "Beyond the Conflict Tactics Scale: Assessing Gender Differences in Partner Violence". Violence and Victims 10 (4): 251–272. doi:10.1891/0886-6708.10.4.251. பப்மெட்:8703839. 
  13. ↑ Swan, Suzanne C.; Gambone, Laura J.; Caldwell, Jennifer E.; Sullivan, Tami P.; Snow, David L. (2008). "A review of research on women's use of violence with male intimate partners". Violence and Victims 23 (3): 301–314. doi:10.1891/0886-6708.23.3.301. பப்மெட்:18624096. 
  14. ↑ Ansara, D. L.; Hindin, M. J. (1 October 2010). "Exploring gender differences in the patterns of intimate partner violence in Canada: a latent class approach". Journal of Epidemiology & Community Health 64 (10): 849–854. doi:10.1136/jech.2009.095208. பப்மெட்:19833606. 
  15. ↑ Wallace, Harvey; Roberson, Cliff (2016). Family Violence: Legal, Medical, and Social Perspectives. Routledge. ISBN 978-1-315-62827-1.
  16. ↑ Howe (2012). Marriages and families in the 21st century a bioecological approach. John Wiley & Sons. ISBN 9781405195010.Howe, Tasha R. (2012). "Families in crisis: violence, abuse, and neglect: intimate partner violence: marital rape". In Howe, Tasha R. (ed.). Marriages and families in the 21st century a bioecological approach. Chichester, West Sussex Malden, Massachusetts: John Wiley & Sons. ISBN 9781405195010. Preview.
  17. ↑ Krug, Etienne G.; Dahlberg, Linda L.; Mercy, James A.; Zwi, Anthony B.; Lozano, Rafael (2002). World report on violence and health. Geneva, Switzerland: World Health Organization. ISBN 9789240681804.Krug, Etienne G.; Dahlberg, Linda L.; Mercy, James A.; Zwi, Anthony B.; Lozano, Rafael (2002). World report on violence and health. Geneva, Switzerland: World Health Organization. ISBN 9789240681804.
  18. ↑ WHO. Understanding and addressing intimate partner violence (PDF). Geneva, Switzerland: World Health Organization.
  19. ↑ Devries, K. M.; Mak, J. Y. T.; García-Moreno, C.; Petzold, M.; Child, J. C.; Falder, G.; Lim, S.; Bacchus, L. J. et al. (28 June 2013). "The Global Prevalence of Intimate Partner Violence Against Women". Science 340 (6140): 1527–1528. doi:10.1126/science.1240937. பப்மெட்:23788730. Bibcode: 2013Sci...340.1527D. https://archive.org/details/sim_science_2013-06-28_340_6140/page/1527. 

வெளி இணைப்புகள்

[தொகு]
"https://ta.wikipedia.org/w/index.php?title=நெருக்கமான_கூட்டாளரின்_வன்முறை&oldid=3848938" இலிருந்து மீள்விக்கப்பட்டது