தெருக்கூத்து
தெருக்கூத்து (Terukkuttu) என்பது இந்தியாவின் தமிழக மாநிலத்திலும், இலங்கையின் தமிழ் பேசும் பகுதிகளிலும் நடைமுறையில் உள்ள ஒரு தமிழ் தெரு நாடக வடிவமாகும். [1] தெருக்கூத்து என்பது ஒரு வகையான பொழுதுபோக்கு, ஒரு சடங்கு மற்றும் சமூக நிலையைக் கூறும் ஊடகம். [2] தெருக்கூத்து பல்வேறு கருப்பொருள்களை கொண்டுள்ளது. ஒரு கருப்பொருள் இந்து காவியமான மகாபாரதத்தின் தமிழ் மொழி பதிப்புகளிலிருந்து, திரவுபதி என்ற கதாபாத்திரத்தை மையமாகக் கொண்டது. [3] தெருக்கூத்து மற்றும் கட்டைக்கூத்து என்ற சொற்கள் நவீன காலங்களில் பெரும்பாலும் மாறி மாறி பயன்படுத்தப்படுகின்றன. இருப்பினும், வரலாற்று ரீதியாக இரண்டு சொற்களும் இரண்டு வெவ்வேறு வகையான செயல்திறன்களுக்கு இடையில் வேறுபடுகின்றன: தெருக்கூத்து ஒரு ஊர்வலத்தில் இடம் பெறும் வகையிலான நிகழ்ச்சிகளைக் குறிப்பிடுகையில், கட்டைக்கூத்து ஒரு இரவில், ஒரு நிலையான இடத்தில் நடைபெறும் கதை நிகழ்ச்சிகளைக் குறிக்கிறது. [4]
வரலாறு
[தொகு]"தெருக்கூத்து" என்ற சொல் தெரு மற்றும் கூத்து ("ஒரு வகை நாடகக்கலை") ஆகிய தமிழ் சொற்களிலிருந்து பெறப்பட்டது. [5] கட்டைக்கூத்து அதன் பெயரை கட்டாய் என்ற வார்த்தையிலிருந்து பெறப்பட்டது, கட்டாய் என்பது நிகழ்ச்சிகளின் போது நடிகர்கள் அணியும் சிறப்பு ஆபரணங்களைக் குறிக்கிறது.
எழுத்தாளர் எம்.சண்முகம் பிள்ளை தெருக்கூத்தை தமிழ் காவியமான சிலப்பதிகாரத்துடன் ஒப்பிட்டு, சிலப்பதிகாரத்தை தெருக்கூத்தின் முன்மாதிரி வடிவம் என்று அழைத்தார். சிலப்பதிகாரம் கதை இன்னும் தெருக்கூத்து நடிகர்களால் நிகழ்த்தப்படுகிறது. தெருக்கூத்து நாடகம் சிலப்பதிகார காவியத்தின் ஒவ்வொரு படலத்தின் தொடக்கத்திற்கும் முடிவிற்கும் ஒத்த விதத்தில் தொடங்குகிறது மற்றும் முடிவடைகிறது. மேலும் நடிகர்கள் உரைநடையுடன் குறுக்கிடப்பட்ட வசனத்தில் பாடுகிறார்கள், வசனத்தின் பின்னர் வரும் உரைநடை அதன் விளக்கமாக உரையாடுகிறார்கள். சிலப்பதிகாரம் மற்றும் தெருக்கூத்து இரண்டும் பெண்களின் கற்பு மற்றும் தார்மீக சக்தியை மையமாகக் கொண்டுள்ளன. [2]
இருப்பினும், வரலாற்று ரீதியாக, தெருக்கூத்து இரண்டு முதல் மூன்று நூற்றாண்டுகளுக்கு மேல் இல்லை. ஆராய்ச்சியாளர் ரிச்சர்ட் ஏ. ஃப்ராஸ்கா அவரது நடிகர்-தகவலறிந்தவர்களில் சிலர், தெருக்கூத்து முதலில் செஞ்சி பகுதியில் இருந்து வெளிவந்தது என்று நம்பினர் என எழுதினார். இது தென்னிந்தியாவிலிருந்து இலங்கை வரை பரவியது, யாழ்ப்பாணம் மற்றும் மட்டக்களப்பு ஆகியவற்றில் பிரபலமானது. ஆரம்பகால சிங்கள நாடகம் (திறந்தவெளி நாடகம்) தெருக்கூத்து நாடகங்களை விளக்கக்காட்சி பாணியில் இருந்தது. [6] யாழ்ப்பாணத்தில் உள்ள ஜேசுட் பாதிரியார்கள் போர்த்துகீசிய மரபில் இருந்து கத்தோலிக்க நாடகங்களை தெருக்கூத்து பாணியில் வழங்கினர். [7]
பல அறிஞர்கள் தெருக்கூத்து மற்றும் அண்டை பிராந்திய நாடக வடிவங்களான யட்சகனா மற்றும் கதகளி போன்றவற்றுக்கு இடையிலான ஒற்றுமையைக் குறிப்பிடுகின்றனர். [8] இருப்பினும், கதகளியைப் போலல்லாமல், இது பொதுவாக ஒரு பாரம்பரிய கலை வடிவத்தை விட ஒரு நாட்டுப்புறக் கலையாகக் கருதப்படுகிறது. [9] சமீபத்திய காலங்களில், சில தெருக்கூத்து குழுக்களும் தொழில்முறை குழுக்களாக செயல்படத் தொடங்கியுள்ளன. [10]
மையக் கரு
[தொகு]பல தெருக்கூத்து நிகழ்ச்சிகள் மகாபாரதத்தில் முக்கியத்துவம் வாய்ந்த திரவுபதி கதாப்பாத்திரத்தை மையப்படுத்தி அமையும். ராமாயணத்தை மையப்படுத்தி தெருக்கூத்து நாடகங்கள் மரியம்மன் திருவிழாக்களில் நிகழ்த்தப்படுகின்றன. மேலும் சில நாடகங்களில் உள்ளூர் தெய்வங்களும் அடங்கும். [8]
தமிழ் நாட்காட்டியின் முதல் மாதமான சித்திரையில் தொடங்கி இருபத்தி ஒரு நாள் கோயில் திருவிழா உள்ளிட்ட சடங்கு கொண்டாட்டங்களின் ஒரு பகுதியாக தெருக்கூத்து நாடகங்கள் உள்ளன. [2] திருவிழாவின் நடுவில் தெருக்கூத்து நிகழ்ச்சிகள் தொடங்கி, இறுதி நாளின் காலை வரை தொடர்கின்றன.
பாணி
[தொகு]"புத்திசாலித்தனமான மேடை தந்திரங்களுடன்" பாடல், இசை, நடனம் மற்றும் நாடகம் ஆகியவற்றின் கலவையாக தெருக்கூத்து நாடகங்கள் உள்ளன. [11] நடிகர்கள் வண்ணமயமான ஆடைகளை அணிவார்கள். தெருக்கூத்து இசைக்கலைஞர்கள் பயன்படுத்தும் இசைக்கருவிகளில் ஆர்மோனியம், டிரம்ஸ், ஒரு முகவனை (ஒபோவைப் போன்ற ஒரு கருவி) மற்றும் சிம்பல்கள் ஆகியவை அடங்கும்.
ஒரு கோவில், திறந்த மைதானம் அல்லது வேறு ஏதேனும் வசதியான தளத்தின் முற்றத்தில் ஒரு நடிப்பு அரங்கம் அமைக்கப்பட்டுள்ளது. செவ்வக அரங்கின் மூன்று பக்கங்களிலும் மக்கள் அமர்கிறார்கள். பாடகர்கள் மற்றும் இசைக்கலைஞர்கள் மேடையின் பின்புற பக்கத்திலும், நடிகர்கள் முன் பக்கத்தையும் பயன்படுத்துகின்றனர். இந்து கடவுளான விநாயகர் என்ற தோற்றத்தில் ஒரு நடிகருடன் திரைச்சீலை வைத்திருக்கும் இரண்டு பேர் அரங்கிற்குள் நுழைகிறார்கள். இசைக்கலைஞர்களால் விநாயகருக்கு ஒரு பாடலைப் பாடி தொடங்குகிறது, மேலும் பல தெய்வங்களுக்கும் பிரார்த்தனை செய்யப்படுகிறது. விநாயகராக நடிக்கும் நடிகர் இப்போது அரங்கிலிருந்து வெளியேறுகிறார், கட்டியங்காரன் (ஜெஸ்டர் மற்றும் சூத்திரதாரா அதாவது கதை சொல்பவர்) மேடையில் தோன்றுகிறார். கட்டியங்காரன் நிகழ்த்த வேண்டிய நாடகத்தின் கதையைச் சொல்லி கதாபாத்திரங்களை அறிமுகப்படுத்துகிறார். சில நேரங்களில், கதாபாத்திரங்களே தங்களை அறிமுகப்படுத்துக் கொள்கிறார்கள். கட்டியங்காரன் மேடையில் நடக்கும் நிகழ்வுகளுக்கு சூழலை வழங்கியும், காட்சிகளுக்கு இடையில் கேலி செய்தும் காட்சிகளை இணைக்கிறார். நடிகர்கள் இசைக்கலைஞர்கள் ஆதரவுடன் பாடுகிறார்கள்.
ஒரு தெருக்கூத்து நாடகத்தின் உரை ஒரு கருப்பொருளால் தொடர்புடைய பாடல்களின் தொடராகும். ஒவ்வொரு பாடலும் ஒரு ராகத்தில் வழங்கப்படுகிறது, இது ஒரு பாரம்பரிய பாடலின் வடிவத்தில் கட்டமைக்கப்பட்டுள்ளது. இதற்கு முன்னால் விருத்தம், பாடலின் அதே ராகத்தில் நான்கு வரி வசனங்களை உச்சரிப்பது . [12] பாடலுக்குப் பிறகு, ஒரு நடிகர் அதன் அடிப்படையில் ஒரு உரையை வழங்குகிறார்.
பிரெஞ்சு நாடகக் குழுவான தீட்ரே டு சோலைல், இந்தியாவின் தெருக்கூத்தின் கூறுகளை தி வோவ் ஆஃப் திரவுபதி, மற்றும் டிபிட் ஆஃப் கர்ணா நாடகங்களில் பயன்படுத்தினர் . [11]
இதனையும் காண்க
[தொகு]மேற்கோள்கள்
[தொகு]- ↑ Sarachchandra, Ediriweera R. (1966). The Folk Drama of Ceylon. Colombo: Department of Cultural Affairs, Ceylon. p. 116. OCLC 63859810.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 Varadpande, Manohar Laxman (1990). History of Indian Theatre. Abhinav Publications. pp. 39–44. OCLC 18270064.
- ↑ Srinivas, Smriti (2004). Landscapes of Urban Memory. Orient Longman. p. 23. OCLC 46353272.
- ↑ Bruin, Hanne M de (1999). Kattaikkuttu: The flexibility of a south Indian theatre tradition. E. Forsten. pp. 85–99. OCLC 42312297.
- ↑ Theatre Intercontinental: Forms, Functions, Correspondences. Rodopi.
- ↑ W. T. A. Leslie Fernando (24 December 2003). "Daily Mirror". Archived from the original on March 23, 2004. Retrieved 2007-11-21.
- ↑ W. T. A. Leslie Fernando. "Did Sinhala drama originate in Christmas?". Retrieved 2007-11-21.
- ↑ 8.0 8.1 Hiltebeitel, Alf (1988). The Cult of Draupadi: Mythologies: From Gingee to Kuruksetra. University Of Chicago Press. pp. 146–149. ISBN 978-0-226-34046-3. OCLC 18739841.
- ↑ Richmond, Farley P. (1993). Indian Theatre: Traditions of Performance. Motilal Banarsidass. p. 309. ISBN 978-0-8248-1322-2. OCLC 20594132.
- ↑ "From Street Theater to Kattaikuttu". November 4, 1999. Retrieved 2007-11-21.
- ↑ 11.0 11.1 Green, Jesse (6 December 2017). "Review: ‘A Room in India’ Overflows With Astonishing Visions". The New York Times. https://nyti.ms/2AYG8YH.
- ↑ edited by Stanley Sadie. The New Grove Dictionary of Music and Musicians.
{{cite book}}:|last=has generic name (help)