சிசுபாலன் வதம்
| சிசுபாலன் வதம் | |
|---|---|
 சிசுபாலனின் தலையை கிருஷ்ணர் சக்ராயுதத்தால் வெட்டி எறிதல் | |
| தகவல்கள் | |
| சமயம் | இந்து |
| நூலாசிரியர் | மாக |
| மொழி | சமஸ்கிருதம் |
| காலம் | 7 ஆம் நூற்றாண்டு |
| வரிகள் | 20 அத்தியாயங்கள் |
சிசுபாலன் வதம் (சமஸ்கிருதம்: शिशुपालवध,) என்பது 7 அல்லது 8 ஆம் நூற்றாண்டில் மாக எனும் கவிஞரால் இயற்றப்பட்ட பண்டைய சமஸ்கிருத காவியமாகும்.[1] இது 20 அத்தியாயங்களில் சுமார் 1800 அலங்கார பாடல்களைக் கொண்ட காவியமாகும். இது ஐந்து சமஸ்கிருத மகாகாவியங்களில் ஒன்றாகக் கருதப்படுகிறது. இது ஆசிரியரின் பெயரால் மாக-காவியம் என்றும் அழைக்கப்படுகிறது. பிற காவியங்களைப் போலவே, இதுவும் கதையின் நாடக வளர்ச்சியை விட அதன் அற்புதமான விவரணைகள் மற்றும் கவித்துவ தன்மைக்காகவே பெரிதும் போற்றப்படுகிறது. இதன் 19வது அத்தியாயம் சொல்லாட்சி மற்றும் சொற்களின் விளையாட்டுக்கு பெயர் பெற்றது.
உள்ளடக்கம்
[தொகு]பெரும்பாலான சமஸ்கிருத காவியங்களைப் போலவே, இதன் கதையும் காவியங்களில் ஒன்றான மகாபாரதத்திலிருந்து எடுக்கப்பட்டது. அசல் கதையில், மத்திய இந்தியாவின் சேதி நாட்டு மன்னன் சிசுபாலன், ஒரு சபையில் கிருஷ்ணரை பலமுறை அவமதித்த பிறகு, இறுதியாக அவரை கோபமூட்டி, தனது தலையை வெட்டி வீழ்த்துகிறான். பத்தாம் நூற்றாண்டு இலக்கிய விமர்சகர் குந்தகர், மாக தீய சிசுபாலனைக் கொல்வதே விஷ்ணுவின் கிருஷ்ண அவதாரத்தின் ஒரே நோக்கம் என்று கதையை அமைக்கிறார் என்று கூறுகிறார். மேலும் மாக, கிருஷ்ணரின் மனதில் ஒரு முரண்பாட்டை உருவாக்குகிறார் - சிசுபாலனை அழிக்க வேண்டிய கடமைக்கும், அவர் அழைக்கப்பட்டுள்ள யுதிஷ்டிரரின் விழாவில் கலந்து கொள்ள வேண்டிய கடமைக்கும் இடையே, இது விழாவில் கலந்து கொள்வதன் மூலம் தீர்க்கப்படுகிறது, அங்கு சிசுபாலனும் வந்து கொல்லப்படுகிறான்.
தீய சிசுபாலன் முன்னர் கிருஷ்ணருடன் பல முறை மோதியுள்ளான், உதாரணமாக கிருஷ்ணர் சிசுபாலனுக்கு மணம் முடிக்கப்பட இருந்த ருக்மிணியை கடத்திச் சென்றபோதும், சிசுபாலன் மற்றும் ருக்மிணியின் சகோதரர் ருக்மியின் கூட்டுப் படைகளை தோற்கடித்தபோதும். கதை தொடங்கும்போது, முனிவர் நாரதர் கிருஷ்ணருக்கு நினைவூட்டுகிறார் - முன்னர் (நரசிம்ம வடிவத்தில்) அவர் ஹிரண்யகசிபுவை கொன்றபோதிலும், அந்த அரக்கன் சிசுபாலனாக மறுபிறவி எடுத்து உலகை வெல்ல விரும்புகிறான், எனவே மீண்டும் அழிக்கப்பட வேண்டும்.[2]
இதற்கிடையில், யுதிஷ்டிரர் மற்றும் அவரது சகோதரர்கள், நான்கு திசைகளையும் வென்று ஜராசந்தனைக் கொன்றபின், ராஜசூய யாகம் (சடங்கு) செய்ய விரும்புகினறனர், கிருஷ்ணரும் அழைக்கப்பட்டுள்ளார். என்ன செய்வதென்று தெரியாமல் (அத்தியாயம் II), கிருஷ்ணர் தனது சகோதரர் பலராமர் மற்றும் உத்தவரின் ஆலோசனையைப் பெறுகிறார். பலராமர் உடனடியாக சிசுபாலன் மீது போர் தொடுக்க பரிந்துரைக்கிறார், ஆனால் உத்தவர் இது பல மன்னர்களை உள்ளடக்கியதாக இருக்கும் என்றும், யுதிஷ்டிரரின் சடங்கை சீர்குலைக்கும் என்றும் சுட்டிக்காட்டுகிறார். அதற்கு பதிலாக, சிசுபாலனும் விழாவில் கலந்து கொள்வதை உறுதி செய்யுமாறு பரிந்துரைக்கிறார். இந்தத் திட்டத்தில் மகிழ்ந்த கிருஷ்ணர், விழா நடைபெறவிருக்கும் இந்திரப்பிரஸ்தத்திற்கு தனது படையுடன் புறப்படுகிறார் (அத்தியாயம் III). வழியில், அவர் ரைவதக மலையைப் பார்க்கிறார் (அத்தியாயம் IV), அங்கு முகாமிட முடிவு செய்கிறார் (அத்தியாயம் V), அவரது மகிழ்ச்சிக்காக அனைத்து பருவங்களும் ஒரே நேரத்தில் வெளிப்படுகின்றன (அத்தியாயம் VI). அவரது தோழர்களின் மகிழ்ச்சி (அத்தியாயம் VII) மற்றும் நீர் விளையாட்டுகள் (அத்தியாயம் VIII) பின்னர் விவரிக்கப்படுகின்றன, இரவு (அத்தியாயம் IX), குடிப்பதும் பொதுவான காதல் விழாவும் (அத்தியாயம் X) மற்றும் விடியல் (அத்தியாயம் XI) ஆகியவை விவரிக்கப்படுகின்றன. செயலுடன் தொடர்பில்லாத இந்த அற்புதமான மற்றும் விரிவான விவரணைகளைக் கொண்ட இந்த அத்தியாயங்கள் பொதுவாக சமஸ்கிருத விமர்சகர்களிடையே மிகவும் பிரபலமானவை. அத்தியாயம் XII ஆம் அத்தியாயம் தனது பயணத்தை மீண்டும் தொடங்குகிறது, இறுதியாக கிருஷ்ணர் நகரத்திற்குள் நுழைகிறார் (அத்தியாயம் XIII). விழா நடைபெறுகிறது, இறுதியில், பீஷ்மரின் ஆலோசனையின் பேரில், மிக உயர்ந்த மரியாதை கிருஷ்ணருக்கு வழங்கப்படுகிறது (அத்தியாயம் XIV). இதனால் கோபமடைந்த சிசுபாலன் (அத்தியாயம் XV), கிருஷ்ணரின் கெட்ட குணங்கள் குறித்து நீண்ட உரையாற்றுகிறான். அவன் சபையை விட்டு வெளியேறுகிறான். XVI ஆம் அத்தியாயம், அவன் கிருஷ்ணருக்கு ஒரு தூதுவரை அனுப்புகிறான். கிருஷ்ணர் போரை அறிவிக்கிறார் (அத்தியாயம் XVII), படைகள் போரிடுகின்றன (அத்தியாயம் XVIII), படைகளின் பல்வேறு சிக்கலான அமைப்புகள் XIX ஆம் அத்தியாயத்தில் மாக ஏற்றுக்கொள்ளும் சிக்கலான வடிவங்களுடன் பொருந்துகின்றன. இறுதியாக, கிருஷ்ணர் போரில் நுழைகிறார் (அத்தியாயம் XX), நீண்ட போருக்குப் பிறகு, தனது சக்கரமான சுதர்சன சக்கரத்தால் சிசுபாலனின் தலையை வெட்டி வீழ்த்துகிறார். குறைந்த கதைப்பொருள் இருப்பதாகத் தோன்றினாலும், இந்த படைப்பின் அத்தியாயங்கள் உண்மையில் பிற காவியங்களின் அத்தியாயங்களை விட நீளமானவை.
மதிப்பீடு
[தொகு]பாரவியின் கிராதார்ஜுனீயம் கவிஞரை ஊக்குவித்திருக்க வேண்டும், மேலும் அதை பின்பற்றவும் மிஞ்சவும் விரும்பியிருக்க வேண்டும். கிராதார்ஜுனீயம் போலவே, இந்தக் கவிதையும் கதையின் வளர்ச்சியை விட அணிநயம் மற்றும் யாப்பு திறமையைக் காட்டுகிறது மற்றும் அதன் சிக்கலான சொல்லாட்சி, உரை சிக்கல் மற்றும் சொல் புத்திசாலித்தனத்திற்கு பெயர் பெற்றது.
இது செழுமையான சொற்களஞ்சியத்தைக் கொண்டுள்ளது, அந்த அளவுக்கு சமஸ்கிருத மொழியில் உள்ள ஒவ்வொரு சொல்லும் இதில் உள்ளது என்ற (உண்மையற்ற) கூற்று கூறப்பட்டுள்ளது. கதை முக்கிய செயலிலிருந்து விலகி அழகான விவரணைகளில் மட்டுமே கவனம் செலுத்துகிறது, கிட்டத்தட்ட பாதி அத்தியாயங்கள் உண்மையான கதையுடன் பெரிதாக தொடர்பு இல்லாமல் உள்ளன. எடுத்துக்காட்டாக; ஒரு படையின் அணிவகுப்பை விவரிக்கும்போது, 9 முதல் 11 வரையிலான அத்தியாயங்கள் இயற்கை, சூரியோதயம் மற்றும் சூரியாஸ்தமனம், பருவங்கள், ஆண்களை வரவேற்க தயாராகும் கணிகைகள், அப்சரஸ்களின் குளியல் போன்றவற்றை விவரிக்கின்றன. இந்த விவரணைகள் காரணமாக, சிசுபாலன் வதம் இந்திய அலங்காரங்கள் மற்றும் ஆடைகளின் வரலாற்றுக்கு ஒரு முக்கிய ஆதாரமாக உள்ளது, இதில் ஆடைக்கான வெவ்வேறு சொற்களான பரிதானம், அம்சுகம், வசனம், வஸ்த்ரம் மற்றும் அம்பரம்; மேல் ஆடைகளுக்கான உத்தரீயம் பெண்களின் கீழாடைகளுக்கான நீவி, வசனம், அம்சுகம், கௌசேயம், அதிவாசம் மற்றும் நிதம்பரவஸ்த்ரம்; மற்றும் இடுப்புப்பட்டையான கபந்தம் ஆகியவை அடங்கும். கருப்பொருளை வளர்க்கும் நுட்பத்திற்கும் மாக அறியப்படுகிறார், "தவிரமான மற்றும் முரண்பட்ட உணர்வுகளை தூண்டி, லேசான சூழ்நிலைகளால் நிவாரணம் அளித்தல்". இந்தப் படைப்பு முக்கியமாக வீர ரசத்தில் (மனநிலை) உள்ளது.
நான்காவது அத்தியாயத்தின் 20வது பாடலில், மாக மேரு மலையின் இரு பக்கங்களிலும் சூரியன் மறைவதையும் சந்திரன் உதிப்பதையும் ஒரே நேரத்தில் விவரிக்கிறார், இது ஒரு பெரிய யானையின் உடலின் இரு பக்கங்களிலும் தொங்கும் இரண்டு மணிகள் போல உள்ளது. இந்த அற்புதமான உருவகம் மாகவுக்கு கண்டாமாக என்ற பட்டப்பெயரை பெற்றுத் தந்துள்ளது, அதாவது "மணி-மாக" என்று பொருள். அவரது உவமைகளும் மிகவும் தனித்துவமானவை, இந்தப் படைப்பிலிருந்து பல பாடல்கள் தனிப்பட்ட ஆர்வத்திற்குரியவை, மேலும் அவை அவற்றின் கவித்துவம் அல்லது நீதி தன்மைக்காக மேற்கோள் காட்டப்படுகின்றன.
பாரவி சிவனைப் போற்றுகையில், மாக கிருஷ்ணரைப் போற்றுகிறார்; பாரவி 19 யாப்பு அமைப்புகளைப் பயன்படுத்துகையில் மாக 23ஐப் பயன்படுத்துகிறார், பாரவியின் 15வது அத்தியாயம் கட்டமைக்கப்பட்ட பாடல்களால் நிறைந்திருக்கையில் மாக தனது 19வது அத்தியாயத்தில் இன்னும் சிக்கலான பாடல்களை அறிமுகப்படுத்துகிறார். மாக பற்றிய (இதன் மூலம் இந்தக் காவியம் பற்றிய, ஏனெனில் இதுவே அவரது ஒரே அறியப்பட்ட படைப்பு மற்றும் இதன் மீதே அவரது புகழ் அமைந்துள்ளது) ஒரு பிரபலமான சமஸ்கிருத பாடல் கூறுகிறது:
उपमा कालिदासस्य भारवेरर्थगौरवम् ।
दण्डिन: पदलालित्यं माघे सन्ति त्रयो गुणाः ॥
உபமா காலிதாசஸ்ய, பாரவேரர்த்தகௌரவம்,
தண்டிந: பதலாலித்யம் — மாகே சந்தி த்ரயோ குணா:
"காளிதாசனின் உவமைகள், பாரவியின் பொருள் ஆழம், தண்டினின் சொல்லாட்சி — மாகவில் மூன்று குணங்களும் காணப்படுகின்றன."
இவ்வாறு, பாரவியை மிஞ்சும் மாகவின் முயற்சி வெற்றிகரமாக இருந்திருக்க வேண்டும்; அவரது பெயர் கூட இந்த சாதனையிலிருந்து பெறப்பட்டதாகத் தோன்றுகிறது: மற்றொரு சமஸ்கிருத சொலவடை கூறுகிறது தாவத் பா பாரவே: பாதி யாவத் மாகஸ்ய நோதய:, இதற்கு "மாக (குளிர்காலத்தின் மிகக் குளிரான மாதம்) வரை சூரியனின் ஒளி நிலைத்திருக்கிறது" என்று பொருள்படலாம், ஆனால் "மாக வரும் வரை பாரவியின் ஒளி நிலைத்திருக்கிறது" என்றும் பொருள்படலாம். இருப்பினும், மாக பாரவியின் கட்டமைப்பை மிக நெருக்கமாகப் பின்பற்றுகிறார், மேலும் அவரது விவரணைகளின் நீண்ட சொற்பிரயோகம் பாரவியின் கவிதையில் காணப்படும் வளமை இதில் குறைவு. இதன் விளைவாக, மாக ஒரு கவிஞராக அதிகம் பாராட்டப்படுகிறார், ஒட்டுமொத்தமாக இந்தப் படைப்பை விட, மேலும் கதையிலிருந்து விலகல்களாகக் கருதப்படக்கூடிய பகுதிகள் ஒரு தொகுப்பின் தன்மையைக் கொண்டுள்ளன மற்றும் அதிக பிரபலமானவை. அவரது படைப்பு கடினமானதாகவும் கருதப்படுகிறது, மேலும் அதைப் படிப்பதும் மேகதூதத்தைப் படிப்பதும் ஒருவரின் வாழ்நாளை எளிதாகச் செலவழிக்கக்கூடும், என்ற சொலவடியின்படி (சில சமயங்களில் மல்லிநாதருக்கு பொருத்தப்படுகிறது) மாகே மேகே கதம் வய:. ("மாக மற்றும் மேகத்தைப் படிப்பதில் என் வாழ்க்கை கழிந்தது", அல்லது "மாக மாதத்தில், ஒரு பறவை மேகங்களுக்கிடையே பறந்தது" என்ற தொடர்பற்ற பொருளும் உண்டு.)